saf deha
Profesör
"Olur ki hoşunuza gitmeyen bir şey, sizin için hayırlıdır ve olur ki, sevdiğiniz şey de sizin için bir şerdir. Allah bilir de siz bilmezsiniz." (Bakara Suresi, 216 - Kuranı Kerim)
Bediüzzaman Said Nursi der ki, insan bir işle karşılaştığında başarmak için elinden geleni yapmak için sabreder de nihai bir noktada bir adım ileriye gidemezse tevekkül etmeli ki, sonucunu artık Allah’a havale edip, isteğinde veya işinde ısrar etmemelidir. Hayır, bildiğimiz şer olabilir şer bildiğimiz hayırlı olabilir, yukarıdaki Ayet-i kerimede olduğu gibi.
Bir sıkıntı yaşadığınızda sonucuna sakın üzülmeyiniz. Mesela trafik kazası geçirip hastanede yatan insanın, “Ah şimdi dışarıda olup, evimde olabilmek vardı. Niçin başıma bu geldi ki… “ dese ve sonrada büyük bir afet olup da, evininin yerle bir olduğunu duysa, gibi… Kendisinden başka herkesin öldüğü ve kendisinin hayatta kalması…
Bir makam istesek, hiçbir torpilimiz olmasa, bir ekip’e giremesek, niçin ben makam sahibi olamıyorum diye üzülmeyin. Kim bilir, gelecekte sizin yerinize makamı alan kişi, ne şerlerle karşılaşacak… Belki azıp kuduracak. Namazını terk edecek. Eşini boşayarak, çocuklarını istemeyecek veya çocukları onu. Belki rüşvet almak zorunda bırakılacak, ya da mahkemelik olacak imzalar atmak zorunda kalacak. Bu dünyada olmasa bile, öbür dünyada vereceği hesaplar ile karşı karşıya kalabilecek. Düşünsenize emeklilik hayalinizi yaşayacağınız yer zindanlar olacak, deniz kenarı yerine!
Yine Kur’anı Kerim der ki, “Ey iman edenler iman ediniz!” (Nisa Süresi, 136-Kuranı Kerim). Ben bu ayeti her duyduğumda titrerim. Ben kendime göre iman ettiğimi düşünür, namazımı kılar, çalışır ve bir şeyler üretmeye çalışırım. Acaba, bu ettiğim iman, iman değil mi? Son zamanlarda, gördüklerimiz şunu düşünmemizi gerektiriyor sanırım, Allah’a inanan birisi olarak, biz ahrete iman ediyor muyuz? Her yaptığımızın öbür dünyada verilecek bir hesabı olduğunu unutuyor muyuz? Üzerine bastığımız, hak edenin hakkını vermediğimiz bir dünya geçip gidecek! Bunları unutuyor muyuz? Liyakatli kişinin, torpil zincirinde hakkını elinden aldığımız anların hesabı bir gün gelecek sorulacak. Biz sadece vazife ettiğimiz ve Allah’ın bize tavsiye ettiği yolu takip edeceğiz. Zalim kişilerin, toplumların, medeniyetlerin helak oldukları ne çok örnekler anlatılır Kur’anı Kerim’de. Cüz-i irade ile tercihlerimiz yapmalıyız böylece. İnsan ister şeytani yöne doğru gider ister mümin yola doğru, tercih kendisini bağlar. Şu gerçek ki, şer yollardan elde ettikleri ile sevinen kişinin saltanatı ya da mutluluğu kısa sürer.
Şu Ramazan günlerinde, tefekkür bahçesi arayalım. Maddenin her an öldüğü bir ömrü değil, sonsuz kalacak güzel şeyleri bulmaya çalışalım ki, o hayırlar öldükten sonra cennetimizi süslesin!
Saffet Kuramaz
Bediüzzaman Said Nursi der ki, insan bir işle karşılaştığında başarmak için elinden geleni yapmak için sabreder de nihai bir noktada bir adım ileriye gidemezse tevekkül etmeli ki, sonucunu artık Allah’a havale edip, isteğinde veya işinde ısrar etmemelidir. Hayır, bildiğimiz şer olabilir şer bildiğimiz hayırlı olabilir, yukarıdaki Ayet-i kerimede olduğu gibi.
Bir sıkıntı yaşadığınızda sonucuna sakın üzülmeyiniz. Mesela trafik kazası geçirip hastanede yatan insanın, “Ah şimdi dışarıda olup, evimde olabilmek vardı. Niçin başıma bu geldi ki… “ dese ve sonrada büyük bir afet olup da, evininin yerle bir olduğunu duysa, gibi… Kendisinden başka herkesin öldüğü ve kendisinin hayatta kalması…
Bir makam istesek, hiçbir torpilimiz olmasa, bir ekip’e giremesek, niçin ben makam sahibi olamıyorum diye üzülmeyin. Kim bilir, gelecekte sizin yerinize makamı alan kişi, ne şerlerle karşılaşacak… Belki azıp kuduracak. Namazını terk edecek. Eşini boşayarak, çocuklarını istemeyecek veya çocukları onu. Belki rüşvet almak zorunda bırakılacak, ya da mahkemelik olacak imzalar atmak zorunda kalacak. Bu dünyada olmasa bile, öbür dünyada vereceği hesaplar ile karşı karşıya kalabilecek. Düşünsenize emeklilik hayalinizi yaşayacağınız yer zindanlar olacak, deniz kenarı yerine!
Yine Kur’anı Kerim der ki, “Ey iman edenler iman ediniz!” (Nisa Süresi, 136-Kuranı Kerim). Ben bu ayeti her duyduğumda titrerim. Ben kendime göre iman ettiğimi düşünür, namazımı kılar, çalışır ve bir şeyler üretmeye çalışırım. Acaba, bu ettiğim iman, iman değil mi? Son zamanlarda, gördüklerimiz şunu düşünmemizi gerektiriyor sanırım, Allah’a inanan birisi olarak, biz ahrete iman ediyor muyuz? Her yaptığımızın öbür dünyada verilecek bir hesabı olduğunu unutuyor muyuz? Üzerine bastığımız, hak edenin hakkını vermediğimiz bir dünya geçip gidecek! Bunları unutuyor muyuz? Liyakatli kişinin, torpil zincirinde hakkını elinden aldığımız anların hesabı bir gün gelecek sorulacak. Biz sadece vazife ettiğimiz ve Allah’ın bize tavsiye ettiği yolu takip edeceğiz. Zalim kişilerin, toplumların, medeniyetlerin helak oldukları ne çok örnekler anlatılır Kur’anı Kerim’de. Cüz-i irade ile tercihlerimiz yapmalıyız böylece. İnsan ister şeytani yöne doğru gider ister mümin yola doğru, tercih kendisini bağlar. Şu gerçek ki, şer yollardan elde ettikleri ile sevinen kişinin saltanatı ya da mutluluğu kısa sürer.
Şu Ramazan günlerinde, tefekkür bahçesi arayalım. Maddenin her an öldüğü bir ömrü değil, sonsuz kalacak güzel şeyleri bulmaya çalışalım ki, o hayırlar öldükten sonra cennetimizi süslesin!
Saffet Kuramaz