dedekorkut1
Doçent
GÜNDÜZ GAZETESİNİN AYDINLIK YÜZÜ: AZİZ BAL
SELİM GÜRBÜZER
Şöyle geçmişe dönüp Ülkü yolunun gazetelerine, dergilerine baktığımızda hep hafızamıza unutulmaz isimler olarak Osman Yüksel Serdengeçti, S. Ahmet Arvasi, Taha Akyol, Abdurrahim Karakoç, Erol Güngör, Ayhan Tuğcugil, Cemil Meriç, Necip Fazıl Kısakürek, Orhan Türkdoğan, Nejdet Sevinç, Galip Erdem, Nuri Güngör, Lütfi Şahsuvaroğlu gibi isimler gelir elbet. Her nedense onca birbirinden değerli isimlerin arkasında köşe yazılarının redaksiyonunda, gazetenin sayfa düzenlenmesinde çok büyük emeği olan editörlerimiz, muhabirlerimizin pek isimleri bilinmez. Öyle ya, bir zamanlar Ülkü Yolu harekâtının sesi Hergün Gazetesinin Türk–İslam köşe yazarı kimdir diye sual edildiğinde milyonlarca insanın aklına düşecek tek isim olarak S. Ahmet Arvasi bilinir de, ama o köşe yazısını derleyip toparlayıp redaksiyonuna yaptıktan sonra vizyona sokan isim kimdir diye sual edildiğinde ise o editörü bilecek insanların sayısının bilen bir elin parmaklarını geçmeyeceği muhakkak. Kim bilir kimdi, hayatta mıdır bilinmez ama bildiğimiz tek şey Türk-İslam yazılarının yayına girmeden önce göz nurunu akıttığı, adeta zihin fırtınası yapıp estetiklik kazandıran isimsiz kahramanlar kütüğüne adını yazdırmış olmasıdır. Nasıl ki, ehli sünnet yolunda senedi itibariyle “Ahrette âlimlerin mürekkebi şehit kanlarından ağır basacak” zayıf hadis görünse de manası itibariyle doğru olarak kabul görmesinden hareketle diyebiliriz ki, en az o âlimler kadar bilge şahsiyetlerin mürekkeb damlalarını sayfalara aktaranlarında üstün insanlar olduğunu çok rahatlıkla söyleyebiliriz. Hele ki, bir de editörlerimiz kendilerine Peygamberimizin vahiy kâtiplerini örnek almışlarsa değme keyfine. Hiç kuşkusuz bu misyonla mürekkep damlalarında bir katre olmaya kendilerini adamaları bile Allah indinde Salih amel olarak karşılık bulacaktır.
Malumunuz, Gündüz Gazetesi yayın hayatına girdiğinde Muhsin Yazıcıoğlu ve sevenleriyle özdeşleşmiş Alperenlerin sesi olarak yankı buldu. Nasıl yankı bulmasın ki, gazetenin mutfağında Ülkü Yoluna aşkla muhabbetle gönül vermiş ülkü fikir emekçilerin dokunuşları vardı. Hiç kuşkusuz o yıllarda kıt kanaat imkânlarla gazetenin günlük olarak her gün düzenli bir şekilde yayına girmesi için ter döken isimlerden biride Aziz Bal’dı. İşte bu değerli isimle yolumun kesişmesi Gündüz Gazetesinde araştırma inceleme yazılar yazmam sayesindedir. Zaten Gündüz Gazetenin baskıya hazırlandığı binayla Büyük Birlik Partisi Genel Merkezi binası Sıhhiye’de birbirine sırt sırta vermiş yerlerde faaliyetlerini yürütüyorlardı. Bende o sıralar Beşevler’de Milli Eğitim Bakanlığı Sağlık Merkezinde Biyolog olarak çalışıyor olmam avantajıyla hemen her gün iş çıkışı Ankara Sıhhiyedeki Sağlık Bakanlığının arka sokağında BBP Genel Merkezine uğrayışlarım neticesinde beni Alperenlerin medya ayağı ile buluşturur da. Gel zaman git zaman derken iş çıkışı ve hafta sonları bu uğrayışlar sırasında Alperenlerden kendisi aynı zamanda Dadaş diyarından hemşehrim sayılan Medya iletişim mezunu Nizam Şahin’le tanışmış olduk. Meğer Nizam Şahin arkadaşımız da o sıralar ne yapıp etsek de bir dergi çıkarabilsek bir arayış içerisinde kendisini Alperen dergisi çıkarmaya adayıp kafa yoranlardan. Bir gün bana çıkaracakları dergi için yazı yazabilir misin dediğinde, hayır demek olmazdı. Hem nasıl hayır diyebilirdim ki, Ülkü yoluna gönül vermiş hemen herkes İlay’ı Kelimetullah için Nizam-ı âlem ülküsü uğruna gecesini gündüzüne katıp kimi gazete çıkarmaya çalışırken, kimi dergi çıkarmaya çalışırken, kimi de parti ve ocak teşkilatları kurmaya çalışırken ‘benim işim gücüm, çocuğum var, ben yazamam mı’ diyecektim. Evet dediğimde, Birol Dok’un koordinatörlüğünde derginin ana konularını, yayın çizgilerini belirlemek maksadıyla dergide yazı yazacak olan yazarlarla bir araya gelerekten toplantı yapıp vira bismillah deyip kollarımızı sıvadıkta. Doğrusu Alperen Dergisinde ilk yazacağım yazının Alperenlerin gönül dünyasında etki yapacağını düşünmüyordum. Böyle düşünmeme rağmen yine de elden verdiğim yazının yayınlayacağı günü iple çekiyordum dersem yeridir. Üstelik ilk yayınlanacak olan makalem de derginin ismiyle müsemma ‘Pir-i Türkistan Ahmet Yesevi ve Alperenleri’ başlıklı bir yazıyla okurların önüne çıkacaktır. Neyse ki mahcup olurum korkusu başıma gelmedi, tam aksine yayınlanan makalem dikkat çekmiş olsa gerek ki, Gündüz Gazetesinin hem yönetiminde hem de köşe yazarı olarak görev yapan Remzi Çayır’la tanıştığımda benden her hafta Gündüz Gazetesine yazı yazmamı istedi. Hadi o yıllarda Nizam Şahin genç tığ delikanlı olması hasebiyle icabında ona ben yazamam demek kolay olabilirdi pekâlâ, ama söz konusu Remzi Çayır olunca yok demek ne mümkün. Ki, Remzi Çayır bu davanın çilesini yıllar öncesinden çekmiş, birde üstüne üstük Yusufiye’de mapus yatmışta bir ağabeyimiz, elbette ki yok demekle abesle iştigal olurdu. Derken Gündüz Gazetesi içinde teşbihte hata olmasın hemen kollarımı sıvayıp ‘Kafkas Kartalı Şeyh Şamil’ başlıklı yazıyla Gündüz okuyucularının gönül dünyasına girmeye çalıştım. Sağ olsunlar Alperen okuyucuları bizi bağırlarına bastılar da. Sadece okurlar mı, her hafta yazımı elden Gündüz Gazetesine götürdüğümde muhabirinden, dizgicisine, yazarından yöneticisine kadar hemen herkes beni Gündüz ailesinden biriymiş gibi onlar da bağırlarına bastılar. İşte gönül bağı kurduğum bu insanları yazımı vermek için her gittiğimde onların her birini Muhsin Başkana muhabbet duymanın hatırına çorbada benimde bir tuzum olsun düşüncesiyle, değil ellerini adeta taşın altına gövdelerini koymuş bir haleti ruhiye içerisinde Alperenlerin sesi olma yönünde seferber olduklarını gördüm hep. Hele ki Gündüz çalışanlarının içerisinde canla başla hiç yerinde durmayan bir editörümüz vardı ki, o editör alperen Aziz Bal’dan başkası değildi elbet. Hakeza Gündüz Gazetesine her gidişimde makalemi elden teslim edeceğim isimde Aziz Bal’dı. Çünkü hemen her şey onun konkrolünde gerçekleşiyordu. İyi ki de vesileyle Aziz Bal’la tanışmışım. Yoksa böylesi buram buram yüreği dava aşkıyla yanıp tutuşan basın emekçisini tanıma şerefinden mahrum kalacaktım. Hem dava aşkı olmasa ne mümkün ki Gündüz Gazetesi ilk çıktığında on bin trajı yakalamış olsun. Derken o günün şartlarında Alperenlerin sesi Gündüz Gazetesi yirmi bin tirajı buldu bile. Hatta tirajının zirve yaptığı yıllarda Seyda Hz.lerinin vefatının ardından hatırasına yaklaşık on beş günlük bir yazı dizisi hazırlamıştım ki, bu yazı dizisinin ön hazırlık çalışmalarında Aziz Bal’la sık sık bir araya gelip birbirimize olan muhabbetimiz git gide arttı da. Derken yazı dizisine birlikte start vermiş olduk. Sağ olsunlar bu arada Aziz Bal kardeşim bu yazı dizisine başladığımda beni büsbütün de yapayalnız bırakmayıp Alparslan Türkeş’in yol arkadaşı aynı zamanda MHP içerisinde nükseden bir takım nahoş gelişmelerden rahatsızlık duyup Muhsin Yazıcıoğlu ve arkadaşlarıyla birlikte hareket eden Horasani Alperen hayranı Ahmet Er ağabeyimizden de Seyda Hz.leriyle ilgili yazı koparmayı başarıp yazı dizisine renk katmış oldu da.
.http://www.enpolitik.com/kose-yazisi/3882/gunduz-gazetesinin-aydinlik-yuzu-aziz-bal
SELİM GÜRBÜZER
Şöyle geçmişe dönüp Ülkü yolunun gazetelerine, dergilerine baktığımızda hep hafızamıza unutulmaz isimler olarak Osman Yüksel Serdengeçti, S. Ahmet Arvasi, Taha Akyol, Abdurrahim Karakoç, Erol Güngör, Ayhan Tuğcugil, Cemil Meriç, Necip Fazıl Kısakürek, Orhan Türkdoğan, Nejdet Sevinç, Galip Erdem, Nuri Güngör, Lütfi Şahsuvaroğlu gibi isimler gelir elbet. Her nedense onca birbirinden değerli isimlerin arkasında köşe yazılarının redaksiyonunda, gazetenin sayfa düzenlenmesinde çok büyük emeği olan editörlerimiz, muhabirlerimizin pek isimleri bilinmez. Öyle ya, bir zamanlar Ülkü Yolu harekâtının sesi Hergün Gazetesinin Türk–İslam köşe yazarı kimdir diye sual edildiğinde milyonlarca insanın aklına düşecek tek isim olarak S. Ahmet Arvasi bilinir de, ama o köşe yazısını derleyip toparlayıp redaksiyonuna yaptıktan sonra vizyona sokan isim kimdir diye sual edildiğinde ise o editörü bilecek insanların sayısının bilen bir elin parmaklarını geçmeyeceği muhakkak. Kim bilir kimdi, hayatta mıdır bilinmez ama bildiğimiz tek şey Türk-İslam yazılarının yayına girmeden önce göz nurunu akıttığı, adeta zihin fırtınası yapıp estetiklik kazandıran isimsiz kahramanlar kütüğüne adını yazdırmış olmasıdır. Nasıl ki, ehli sünnet yolunda senedi itibariyle “Ahrette âlimlerin mürekkebi şehit kanlarından ağır basacak” zayıf hadis görünse de manası itibariyle doğru olarak kabul görmesinden hareketle diyebiliriz ki, en az o âlimler kadar bilge şahsiyetlerin mürekkeb damlalarını sayfalara aktaranlarında üstün insanlar olduğunu çok rahatlıkla söyleyebiliriz. Hele ki, bir de editörlerimiz kendilerine Peygamberimizin vahiy kâtiplerini örnek almışlarsa değme keyfine. Hiç kuşkusuz bu misyonla mürekkep damlalarında bir katre olmaya kendilerini adamaları bile Allah indinde Salih amel olarak karşılık bulacaktır.
Malumunuz, Gündüz Gazetesi yayın hayatına girdiğinde Muhsin Yazıcıoğlu ve sevenleriyle özdeşleşmiş Alperenlerin sesi olarak yankı buldu. Nasıl yankı bulmasın ki, gazetenin mutfağında Ülkü Yoluna aşkla muhabbetle gönül vermiş ülkü fikir emekçilerin dokunuşları vardı. Hiç kuşkusuz o yıllarda kıt kanaat imkânlarla gazetenin günlük olarak her gün düzenli bir şekilde yayına girmesi için ter döken isimlerden biride Aziz Bal’dı. İşte bu değerli isimle yolumun kesişmesi Gündüz Gazetesinde araştırma inceleme yazılar yazmam sayesindedir. Zaten Gündüz Gazetenin baskıya hazırlandığı binayla Büyük Birlik Partisi Genel Merkezi binası Sıhhiye’de birbirine sırt sırta vermiş yerlerde faaliyetlerini yürütüyorlardı. Bende o sıralar Beşevler’de Milli Eğitim Bakanlığı Sağlık Merkezinde Biyolog olarak çalışıyor olmam avantajıyla hemen her gün iş çıkışı Ankara Sıhhiyedeki Sağlık Bakanlığının arka sokağında BBP Genel Merkezine uğrayışlarım neticesinde beni Alperenlerin medya ayağı ile buluşturur da. Gel zaman git zaman derken iş çıkışı ve hafta sonları bu uğrayışlar sırasında Alperenlerden kendisi aynı zamanda Dadaş diyarından hemşehrim sayılan Medya iletişim mezunu Nizam Şahin’le tanışmış olduk. Meğer Nizam Şahin arkadaşımız da o sıralar ne yapıp etsek de bir dergi çıkarabilsek bir arayış içerisinde kendisini Alperen dergisi çıkarmaya adayıp kafa yoranlardan. Bir gün bana çıkaracakları dergi için yazı yazabilir misin dediğinde, hayır demek olmazdı. Hem nasıl hayır diyebilirdim ki, Ülkü yoluna gönül vermiş hemen herkes İlay’ı Kelimetullah için Nizam-ı âlem ülküsü uğruna gecesini gündüzüne katıp kimi gazete çıkarmaya çalışırken, kimi dergi çıkarmaya çalışırken, kimi de parti ve ocak teşkilatları kurmaya çalışırken ‘benim işim gücüm, çocuğum var, ben yazamam mı’ diyecektim. Evet dediğimde, Birol Dok’un koordinatörlüğünde derginin ana konularını, yayın çizgilerini belirlemek maksadıyla dergide yazı yazacak olan yazarlarla bir araya gelerekten toplantı yapıp vira bismillah deyip kollarımızı sıvadıkta. Doğrusu Alperen Dergisinde ilk yazacağım yazının Alperenlerin gönül dünyasında etki yapacağını düşünmüyordum. Böyle düşünmeme rağmen yine de elden verdiğim yazının yayınlayacağı günü iple çekiyordum dersem yeridir. Üstelik ilk yayınlanacak olan makalem de derginin ismiyle müsemma ‘Pir-i Türkistan Ahmet Yesevi ve Alperenleri’ başlıklı bir yazıyla okurların önüne çıkacaktır. Neyse ki mahcup olurum korkusu başıma gelmedi, tam aksine yayınlanan makalem dikkat çekmiş olsa gerek ki, Gündüz Gazetesinin hem yönetiminde hem de köşe yazarı olarak görev yapan Remzi Çayır’la tanıştığımda benden her hafta Gündüz Gazetesine yazı yazmamı istedi. Hadi o yıllarda Nizam Şahin genç tığ delikanlı olması hasebiyle icabında ona ben yazamam demek kolay olabilirdi pekâlâ, ama söz konusu Remzi Çayır olunca yok demek ne mümkün. Ki, Remzi Çayır bu davanın çilesini yıllar öncesinden çekmiş, birde üstüne üstük Yusufiye’de mapus yatmışta bir ağabeyimiz, elbette ki yok demekle abesle iştigal olurdu. Derken Gündüz Gazetesi içinde teşbihte hata olmasın hemen kollarımı sıvayıp ‘Kafkas Kartalı Şeyh Şamil’ başlıklı yazıyla Gündüz okuyucularının gönül dünyasına girmeye çalıştım. Sağ olsunlar Alperen okuyucuları bizi bağırlarına bastılar da. Sadece okurlar mı, her hafta yazımı elden Gündüz Gazetesine götürdüğümde muhabirinden, dizgicisine, yazarından yöneticisine kadar hemen herkes beni Gündüz ailesinden biriymiş gibi onlar da bağırlarına bastılar. İşte gönül bağı kurduğum bu insanları yazımı vermek için her gittiğimde onların her birini Muhsin Başkana muhabbet duymanın hatırına çorbada benimde bir tuzum olsun düşüncesiyle, değil ellerini adeta taşın altına gövdelerini koymuş bir haleti ruhiye içerisinde Alperenlerin sesi olma yönünde seferber olduklarını gördüm hep. Hele ki Gündüz çalışanlarının içerisinde canla başla hiç yerinde durmayan bir editörümüz vardı ki, o editör alperen Aziz Bal’dan başkası değildi elbet. Hakeza Gündüz Gazetesine her gidişimde makalemi elden teslim edeceğim isimde Aziz Bal’dı. Çünkü hemen her şey onun konkrolünde gerçekleşiyordu. İyi ki de vesileyle Aziz Bal’la tanışmışım. Yoksa böylesi buram buram yüreği dava aşkıyla yanıp tutuşan basın emekçisini tanıma şerefinden mahrum kalacaktım. Hem dava aşkı olmasa ne mümkün ki Gündüz Gazetesi ilk çıktığında on bin trajı yakalamış olsun. Derken o günün şartlarında Alperenlerin sesi Gündüz Gazetesi yirmi bin tirajı buldu bile. Hatta tirajının zirve yaptığı yıllarda Seyda Hz.lerinin vefatının ardından hatırasına yaklaşık on beş günlük bir yazı dizisi hazırlamıştım ki, bu yazı dizisinin ön hazırlık çalışmalarında Aziz Bal’la sık sık bir araya gelip birbirimize olan muhabbetimiz git gide arttı da. Derken yazı dizisine birlikte start vermiş olduk. Sağ olsunlar bu arada Aziz Bal kardeşim bu yazı dizisine başladığımda beni büsbütün de yapayalnız bırakmayıp Alparslan Türkeş’in yol arkadaşı aynı zamanda MHP içerisinde nükseden bir takım nahoş gelişmelerden rahatsızlık duyup Muhsin Yazıcıoğlu ve arkadaşlarıyla birlikte hareket eden Horasani Alperen hayranı Ahmet Er ağabeyimizden de Seyda Hz.leriyle ilgili yazı koparmayı başarıp yazı dizisine renk katmış oldu da.
.http://www.enpolitik.com/kose-yazisi/3882/gunduz-gazetesinin-aydinlik-yuzu-aziz-bal