elcevaz13
Profesör
Muhatabın ismi lazım değil. Tamim için böyle; tahkir için değil. Mektup kapalı, ifadeler muğlak. Teşmil için böyle; taciz için değil. Kastım bir kişi olsaydı, kişisel bir mektup yazardım. Bu ise sınıfîdir, nev’îdir...
“Cemaat dayak yiyor ama bu işin buraya gelmesinde de payı var,” diyenler aslında “zalimin karşısında dimdik duramadım, bari mazluma vurayım da kavgadan kaçtı demesinler,” diyorlar... Cübnün esirleri! Zalimin zulmü anında mazlumun taksiratını zikretmek, zalime yardıma koşmaktır! Hele bir de mezkur taksirat zulmün mahiyetine muvafık olmazsa...
Yahu, açıktan “Siz bunu hak ettiniz!” deseydin, israf-ı kelam olurdu. İsraf-ı kelam ise ediplere yakışmaz ama günahı da yok... Allah kimseye hak etmediği bir musibeti vermez. Senin düçar olduğun bu cebanet de bir musibettir... Sen de bunu hak ettin! Bizim musibetimiz ise ya keffaret-i zünûb-u mâziyedir, veya mukaddeme-i letâif-i âtiyedir. Biz musibetimize razıyız. Sen ise mazluma elini uzatabilecekken, dilini uzatıyorsun. Bilsen mağruren mağdur olduğum bu noktadan senin bu halin ne hazin görünüyor! İşte şu hazin manzaranın izahı:
Evvela tasnif: Hizmet bir küllî-i zihnîdir (tümel). Her hizmet ehlinde, her hizmet kurumunda mündemiçtir, ama onlardan soyut bir haricî vücudu yok. Kendi başına fail olamaz ki mesul olsun. Madem senin cebânetine bakıp, “gazeteci korkak bir varlıktır,” diyemiyoruz. Bir, bazı ve hatta pek çok hizmet ehlinin hatalarından dolayı Hizmet’i itham edemeyiz...
Saniyen tasrih: Önce, “cemaat mensuplarının da kamuda görev alma hakkı var,” diyorsun. Sonra “bürokratik hiyerarşinin dışında bir yerlerden emir alma olmamalı,” diyerek zımnen iftira ediyorsun. Yahu her cemaat mensubunun her yaptığını cemaate mal edersen, elbette gözün hep paralel bir yapılanma arar. Yaptığın neye benzer biliyor musun? Cami cemaatinden bir ferdin gafletle yellenmesini, umum cemaate mal etmiş, hem de o küçük hatayı hayalinde büyütüp def-i hacete kalb etmişsin. Sonra aklın, bu kadar insan, birlikte bu haltı yiyorsa, bu tabi bir şey olamaz, illa ki bir merkezden emir alıyorlardır diye hayalini sorguluyor. Yahu bu mübarek camiyi müstekreh bir helaya çeviren senin müstehcen hayalindir.
Salisen tavzih: Cemaatin kamudaki kadrolaşmasından ve zamanla bu kadrolaşmanın bir güç şehvetine dönüştüğünden dem vuruyorsun. Cemaati dövüp duran zalimler, yüz elli bin polis içinde beş bin polisin ehl-i hizmet olduğuna hükmetmişler. Bırak zalim zulmünü irtikap etsin. Sen niye iftira değirmenine su taşıyorsun? Beş bin ise nüfusun tabi temsilidir. Hem, yukarıdan aşağıya gönüllü olarak inmeye kadrolaşma denmez. Elektronik mühendisi olabilecekken öğretmen olmaya ikna edilen, muhtemel gelirinin onda birine razı olan gençlere “milli eğitimi ele geçiriyorlar” denir mi? Yakub Saygılı büyük bir diplomat, Ali Fuat Yılmazer muhteşem bir profesör olabilirdi, polis olmayı tercih etmişler. Bunların hepsi olabilecekken vali, küçülerek eylemişler teali. Hem senin güç şehveti dediğin şey, kedinin herkesi ciğer aşkıyla yatıp kalkar sanması gibi bir şeydir.
Rabian tahkik: Balyoz ve Ergenekon davalarında bazı hizmet ehli polis ve savcıların hata yaptığı, sahte belge ürettiği ve süreci, iddia ettikleri gibi başbakanın emriyle değil de kendi projelerinin gereğince yönettiklerini söylüyorsun. Bunu söylemek bağımsız yargının işidir. Bağımsız yargının olmadığı yerde gazetecinin aklı hakim yerine konamaz. Bu mesele uzun bir bahistir. Hakkaniyeti varsa, hak ettiği yer de bundan çok fazladır. Bir başka yazıya tehir edildi.
Hamisen şehadet: Kardeşim, dik dur! Olmadı mı? E bari sen de vur! Yarın muhal vaki olup zulüm tefevvuk edecek olsa, benimle aynı karede görünmüş olmaktan endişe etme. Ben şahidim! Herkes vururken, sen de vuruyordun...
Sadisen hüküm: Küçücük bir mahalle oyununda bile kazananın kaybedene “kaybettin” deme hakkı vardır. Ben de sana söyleyeyim: Kaybettin!
http://www.zaman.com.tr/kerim-balci/ismi-lazim-degile-kapali-mektup_2293774.html
“Cemaat dayak yiyor ama bu işin buraya gelmesinde de payı var,” diyenler aslında “zalimin karşısında dimdik duramadım, bari mazluma vurayım da kavgadan kaçtı demesinler,” diyorlar... Cübnün esirleri! Zalimin zulmü anında mazlumun taksiratını zikretmek, zalime yardıma koşmaktır! Hele bir de mezkur taksirat zulmün mahiyetine muvafık olmazsa...
Yahu, açıktan “Siz bunu hak ettiniz!” deseydin, israf-ı kelam olurdu. İsraf-ı kelam ise ediplere yakışmaz ama günahı da yok... Allah kimseye hak etmediği bir musibeti vermez. Senin düçar olduğun bu cebanet de bir musibettir... Sen de bunu hak ettin! Bizim musibetimiz ise ya keffaret-i zünûb-u mâziyedir, veya mukaddeme-i letâif-i âtiyedir. Biz musibetimize razıyız. Sen ise mazluma elini uzatabilecekken, dilini uzatıyorsun. Bilsen mağruren mağdur olduğum bu noktadan senin bu halin ne hazin görünüyor! İşte şu hazin manzaranın izahı:
Evvela tasnif: Hizmet bir küllî-i zihnîdir (tümel). Her hizmet ehlinde, her hizmet kurumunda mündemiçtir, ama onlardan soyut bir haricî vücudu yok. Kendi başına fail olamaz ki mesul olsun. Madem senin cebânetine bakıp, “gazeteci korkak bir varlıktır,” diyemiyoruz. Bir, bazı ve hatta pek çok hizmet ehlinin hatalarından dolayı Hizmet’i itham edemeyiz...
Saniyen tasrih: Önce, “cemaat mensuplarının da kamuda görev alma hakkı var,” diyorsun. Sonra “bürokratik hiyerarşinin dışında bir yerlerden emir alma olmamalı,” diyerek zımnen iftira ediyorsun. Yahu her cemaat mensubunun her yaptığını cemaate mal edersen, elbette gözün hep paralel bir yapılanma arar. Yaptığın neye benzer biliyor musun? Cami cemaatinden bir ferdin gafletle yellenmesini, umum cemaate mal etmiş, hem de o küçük hatayı hayalinde büyütüp def-i hacete kalb etmişsin. Sonra aklın, bu kadar insan, birlikte bu haltı yiyorsa, bu tabi bir şey olamaz, illa ki bir merkezden emir alıyorlardır diye hayalini sorguluyor. Yahu bu mübarek camiyi müstekreh bir helaya çeviren senin müstehcen hayalindir.
Salisen tavzih: Cemaatin kamudaki kadrolaşmasından ve zamanla bu kadrolaşmanın bir güç şehvetine dönüştüğünden dem vuruyorsun. Cemaati dövüp duran zalimler, yüz elli bin polis içinde beş bin polisin ehl-i hizmet olduğuna hükmetmişler. Bırak zalim zulmünü irtikap etsin. Sen niye iftira değirmenine su taşıyorsun? Beş bin ise nüfusun tabi temsilidir. Hem, yukarıdan aşağıya gönüllü olarak inmeye kadrolaşma denmez. Elektronik mühendisi olabilecekken öğretmen olmaya ikna edilen, muhtemel gelirinin onda birine razı olan gençlere “milli eğitimi ele geçiriyorlar” denir mi? Yakub Saygılı büyük bir diplomat, Ali Fuat Yılmazer muhteşem bir profesör olabilirdi, polis olmayı tercih etmişler. Bunların hepsi olabilecekken vali, küçülerek eylemişler teali. Hem senin güç şehveti dediğin şey, kedinin herkesi ciğer aşkıyla yatıp kalkar sanması gibi bir şeydir.
Rabian tahkik: Balyoz ve Ergenekon davalarında bazı hizmet ehli polis ve savcıların hata yaptığı, sahte belge ürettiği ve süreci, iddia ettikleri gibi başbakanın emriyle değil de kendi projelerinin gereğince yönettiklerini söylüyorsun. Bunu söylemek bağımsız yargının işidir. Bağımsız yargının olmadığı yerde gazetecinin aklı hakim yerine konamaz. Bu mesele uzun bir bahistir. Hakkaniyeti varsa, hak ettiği yer de bundan çok fazladır. Bir başka yazıya tehir edildi.
Hamisen şehadet: Kardeşim, dik dur! Olmadı mı? E bari sen de vur! Yarın muhal vaki olup zulüm tefevvuk edecek olsa, benimle aynı karede görünmüş olmaktan endişe etme. Ben şahidim! Herkes vururken, sen de vuruyordun...
Sadisen hüküm: Küçücük bir mahalle oyununda bile kazananın kaybedene “kaybettin” deme hakkı vardır. Ben de sana söyleyeyim: Kaybettin!
http://www.zaman.com.tr/kerim-balci/ismi-lazim-degile-kapali-mektup_2293774.html
