Lili YAR
Asistan
Dur gitme Vüreyka
Susacaklarım var sana
Ben Raskolnikof krizindeyken
Savrulduğum birşey vardı sende
Çocukların kalbinde zehrevan
Kadınlar kös peçelerde kargın
Sense Hürmüz gölgesinde ebrar
Bilmezdin ıslanmayı Vüreyka
Bir dilşad tabuttu yağmur sana
Çöl saçlarının kilidine yamanan
Sancıyan meleklerin ıslığından kaçıp
Sonsuzluğun kavisinden damlayan
Bir bilettin bana cennetten Vüreyka
İblisin kof mührünü rahlene deşmeyip
Böğrümü körelten zifaf karanlığında
Yakmasaydım kaburganın uçlarını
Adını sen koyardım hiç korkmadan
Kurtuluşa giden ne kadar yol varsa
Hatırlar mısın Vüreyka
Cebel yüzünden elem akarken
Kızılırmak kan alazlarındaydı
Süphan'da ateş-kes böcekleri
Ve Toros sırtlarında al yumru
Nemrut'a değmezdi gözlerin
Sen bende Erciyes kokardın
Cebbâr sokakların kızı Vüreyka
Akrep lekesinde titrek tebessüm
Alabildiğine pos kaçardı kavline
Sen aşkların eline meyletmeden
Sana çiçekler ısmarlamıştı Hayy
Bu yüzden berfin düşlerin yâri
Çelenksiz ölümler zordu sana
Balgın aklımın hasreti Vüreyka
Sen bana türkülerle koşardın
Ben sana Endülüs ağıtlarıyla
Yıldızları karartan düşbaz değil
Yüzünde mavi güneşler saklayan
Levanten bir yolcuydun içimde
Raylarımı çürütmeseydim eğer
Fahhâr yollarımı sana yürütürdüm
Bilseydim delişmen aşkların kızı
Bilseydim şu rüveyha sevdamı
Şeytanların ininden kiraladığımı
Damar damar ayaklarına kapanmaz
Sana hep mezarımdan bakardım
Keşke bilebilseydim acını Vüreyka
Mintanımı hoyrat bulutlara giydirip
Kasırgalara emanet ederdim seni
Keşmekeş güzlerin baharı Vüreyka
Sen bu dünyaya ne zaman ağlasan
Cellat kırmızısı hüzünlere bürünürdü
İçimdeki çocuğun ağustos gülüşleri
Ve kemikleri sızlardı dudaklarımın
Çünkü derimden içeri giren mayınlar
Militan gözlerince örülmüştü Vüreyka
Bu yüzdendi toprağına basmayışım
Keşişleme kederler kovalardım hep
Topuğumda ezdiğim nergislerin izi
Ve safir alnımın özerk vadilerindeki
Hannas bir menekşenin yalnızlığıyla
Kazırdım sancılarımı incifer duvarlara
Ama bilmiyordun sen namlusuzluğu
Ve kaçıyordun beni esriten cezadan
Oysa çarmıha gerseydin beni Vüreyka
İman ederdi günahına tüm havariler
Yazgımın nevzâr karanfili Vüreyka
Kurşunların ağladığı günleri düşün
Kalbimi hep umutlarla iliklerdin sen
Şimdi ben seni ölüme ilikleyeceğim
Gitmeliyim zindan şehirlerin hurisi
Gitmeliyim sökerek ilmeğini aşkın
Ve sana İbrahim gibi seslenmeliyim
Ölümü hakedecek kadar yaşamadım
Yaşamayı hakedecek kadar ölmeliyim
Susacaklarım var sana
Ben Raskolnikof krizindeyken
Savrulduğum birşey vardı sende
Çocukların kalbinde zehrevan
Kadınlar kös peçelerde kargın
Sense Hürmüz gölgesinde ebrar
Bilmezdin ıslanmayı Vüreyka
Bir dilşad tabuttu yağmur sana
Çöl saçlarının kilidine yamanan
Sancıyan meleklerin ıslığından kaçıp
Sonsuzluğun kavisinden damlayan
Bir bilettin bana cennetten Vüreyka
İblisin kof mührünü rahlene deşmeyip
Böğrümü körelten zifaf karanlığında
Yakmasaydım kaburganın uçlarını
Adını sen koyardım hiç korkmadan
Kurtuluşa giden ne kadar yol varsa
Hatırlar mısın Vüreyka
Cebel yüzünden elem akarken
Kızılırmak kan alazlarındaydı
Süphan'da ateş-kes böcekleri
Ve Toros sırtlarında al yumru
Nemrut'a değmezdi gözlerin
Sen bende Erciyes kokardın
Cebbâr sokakların kızı Vüreyka
Akrep lekesinde titrek tebessüm
Alabildiğine pos kaçardı kavline
Sen aşkların eline meyletmeden
Sana çiçekler ısmarlamıştı Hayy
Bu yüzden berfin düşlerin yâri
Çelenksiz ölümler zordu sana
Balgın aklımın hasreti Vüreyka
Sen bana türkülerle koşardın
Ben sana Endülüs ağıtlarıyla
Yıldızları karartan düşbaz değil
Yüzünde mavi güneşler saklayan
Levanten bir yolcuydun içimde
Raylarımı çürütmeseydim eğer
Fahhâr yollarımı sana yürütürdüm
Bilseydim delişmen aşkların kızı
Bilseydim şu rüveyha sevdamı
Şeytanların ininden kiraladığımı
Damar damar ayaklarına kapanmaz
Sana hep mezarımdan bakardım
Keşke bilebilseydim acını Vüreyka
Mintanımı hoyrat bulutlara giydirip
Kasırgalara emanet ederdim seni
Keşmekeş güzlerin baharı Vüreyka
Sen bu dünyaya ne zaman ağlasan
Cellat kırmızısı hüzünlere bürünürdü
İçimdeki çocuğun ağustos gülüşleri
Ve kemikleri sızlardı dudaklarımın
Çünkü derimden içeri giren mayınlar
Militan gözlerince örülmüştü Vüreyka
Bu yüzdendi toprağına basmayışım
Keşişleme kederler kovalardım hep
Topuğumda ezdiğim nergislerin izi
Ve safir alnımın özerk vadilerindeki
Hannas bir menekşenin yalnızlığıyla
Kazırdım sancılarımı incifer duvarlara
Ama bilmiyordun sen namlusuzluğu
Ve kaçıyordun beni esriten cezadan
Oysa çarmıha gerseydin beni Vüreyka
İman ederdi günahına tüm havariler
Yazgımın nevzâr karanfili Vüreyka
Kurşunların ağladığı günleri düşün
Kalbimi hep umutlarla iliklerdin sen
Şimdi ben seni ölüme ilikleyeceğim
Gitmeliyim zindan şehirlerin hurisi
Gitmeliyim sökerek ilmeğini aşkın
Ve sana İbrahim gibi seslenmeliyim
Ölümü hakedecek kadar yaşamadım
Yaşamayı hakedecek kadar ölmeliyim
Muhsin Kalender
