saf deha
Profesör
Soma Faciası
Bir avuç kömür için
Hayatını feda edenlere…
Bir kaza olmuşsa, neden olmuş veya suçlu aramanın bir manası yoktur artık. Ölen ölmüş, kazaya uğrayıp şifa için hastaneye yatan yatmıştır. Ölenin arkasından gözü yaşlılar, acıyı kalbinde hissedenler kalmıştır. Bu kaderdir, kader eleştirilmez. Olana çare yoktur. Ancak, kaderden ders alınmalıdır. Bir daha böyle ucuz ölümler olmasın, yine canlar yanmasın diye.
Soma kömür kazalarında yaşanan son yer. Geçmişteki manzaralar gibi aynı görüntü izleniyor ve yaşanıyor maalesef. Fakat bu sefer fatura çok ağır oldu. Çok fazla ölüm var. Acısı daha ağır oldu. Türkiye’de kömür ocakları açıldığından beri sürekli yaşanan bu manzara ne kadar vahimdir. Neden önlem alınamaz. Ocağa giren sanki bir daha eve dönemeyecekmiş gibi madene girer ki… Teknolojinin bu kadar ileri seviyede olduğu çağımızda bu tablo acı verici gerçekten. Dünyanın her yerinden kömür çıkarken ve işçi çalışırken, neden Türkiye’de bu kadar çok kaza oluyor ve insan ölüyor. Bunlar gerçekten iyice düşünülmeli ve tedbirlerde ona göre alınmalıdır.
İnsanın mutlu günü olduğunda herkese duyurur bunu, ama acı böyle değil ki… İnsan ölüsü olduğunda kimseye ölüm var diye arayamıyor. İlk duyan ikinci şahıslar aracılığıyla bu öğreniliyor. Acı, Allah tarafından kuluna bir rahmettir ki, kuluna Rabliğini gösterir ve kulunun aklını başına devşirmesini ister. Azıp kudurup zalim olmaması için bir ibret ve rahmet sunar kullarına. Elbette orada yakını olmayan bunu işitiyor, sadece vah, vah ediyor, üzülüyor. Ancak, bundan fazlasını yapmalıdır da, ders almalıdır. Duyan, gören herkesedir bu ibret. Yaşadığımız hayatı yeniden gözden geçirip, kendimize çeki düzen vermeli ve bu tür acıları hayatımızdan nasıl uzaklaştırabiliriz bunu iyice düşünmeliyiz. Kömür ocakları, trafik kazaları, yangınlar, depremler… Bu tür gerçeklerden sadece bir kaçıdır.
Allah ölenlerin ailelerine sabır versin, hastanede yatanlara ise acil şifalar nasip etsin. Bu gibi acıları Allah ülkemiz insanına bir daha yaşatmasın diye dua ederken, bu gibi müesseseleri işletenlerinde maksimum ne tür tedbirler alınabiliri düşünmelerini kendilerinden insanlık adına istiyorum.
“...Şüphesiz Biz Allah’tan Geldik ve Şüphesiz Dönüşümüz O’nadır...” Bakara 156. Ayet
Saffet Kuramaz
Bir avuç kömür için
Hayatını feda edenlere…
Bir kaza olmuşsa, neden olmuş veya suçlu aramanın bir manası yoktur artık. Ölen ölmüş, kazaya uğrayıp şifa için hastaneye yatan yatmıştır. Ölenin arkasından gözü yaşlılar, acıyı kalbinde hissedenler kalmıştır. Bu kaderdir, kader eleştirilmez. Olana çare yoktur. Ancak, kaderden ders alınmalıdır. Bir daha böyle ucuz ölümler olmasın, yine canlar yanmasın diye.
Soma kömür kazalarında yaşanan son yer. Geçmişteki manzaralar gibi aynı görüntü izleniyor ve yaşanıyor maalesef. Fakat bu sefer fatura çok ağır oldu. Çok fazla ölüm var. Acısı daha ağır oldu. Türkiye’de kömür ocakları açıldığından beri sürekli yaşanan bu manzara ne kadar vahimdir. Neden önlem alınamaz. Ocağa giren sanki bir daha eve dönemeyecekmiş gibi madene girer ki… Teknolojinin bu kadar ileri seviyede olduğu çağımızda bu tablo acı verici gerçekten. Dünyanın her yerinden kömür çıkarken ve işçi çalışırken, neden Türkiye’de bu kadar çok kaza oluyor ve insan ölüyor. Bunlar gerçekten iyice düşünülmeli ve tedbirlerde ona göre alınmalıdır.
İnsanın mutlu günü olduğunda herkese duyurur bunu, ama acı böyle değil ki… İnsan ölüsü olduğunda kimseye ölüm var diye arayamıyor. İlk duyan ikinci şahıslar aracılığıyla bu öğreniliyor. Acı, Allah tarafından kuluna bir rahmettir ki, kuluna Rabliğini gösterir ve kulunun aklını başına devşirmesini ister. Azıp kudurup zalim olmaması için bir ibret ve rahmet sunar kullarına. Elbette orada yakını olmayan bunu işitiyor, sadece vah, vah ediyor, üzülüyor. Ancak, bundan fazlasını yapmalıdır da, ders almalıdır. Duyan, gören herkesedir bu ibret. Yaşadığımız hayatı yeniden gözden geçirip, kendimize çeki düzen vermeli ve bu tür acıları hayatımızdan nasıl uzaklaştırabiliriz bunu iyice düşünmeliyiz. Kömür ocakları, trafik kazaları, yangınlar, depremler… Bu tür gerçeklerden sadece bir kaçıdır.
Allah ölenlerin ailelerine sabır versin, hastanede yatanlara ise acil şifalar nasip etsin. Bu gibi acıları Allah ülkemiz insanına bir daha yaşatmasın diye dua ederken, bu gibi müesseseleri işletenlerinde maksimum ne tür tedbirler alınabiliri düşünmelerini kendilerinden insanlık adına istiyorum.
“...Şüphesiz Biz Allah’tan Geldik ve Şüphesiz Dönüşümüz O’nadır...” Bakara 156. Ayet
Saffet Kuramaz