Dua Nur
Kıdemli Üye
- Katılım
- 29 Nis 2007
- Mesajlar
- 37,459
- Tepkime puanı
- 247
- Puanları
- 0
Cumhurbaşkanı Gül’ün başörtüsüyle ilgili anayasa değişikliğini kara harekatının gerçekleştiği gün onaylamasına karşı çıkanların öfkesinden anlaşıldı ki, biz bu konuyu tartışmıyor, aslında savaşıyormuşuz. Bazılarımız, başörtüsünün bir demokratik hak olduğunu anlatmaya ve hukuktan, tarihten, dünyadan örnekler getirerek yasağın tutarsızlığını ispatlamaya çalışırken; bazılarımız savaş pozisyonu almış da haberimiz yokmuş.
Başörtüsüyle sınır ötesi kara harekatını aynı kefeye koymanın ve ‘Askerimiz Kuzey Irak’a girmişken anayasa değişikliği mi onaylanır’ demenin başka ne anlamı olabilir?
Mesele şudur... PKK ile mücadele manşeti atılırken tam o sırada Köşk onayının gelmesi diğer düşmana; türbana manşette yer bırakmadı. :O
İki cephede birden savaşamadıkları için Gül’e çok kızmış olmalılar. Gafil avlanma duygusunun doğurduğu öfkeyle söylendiler. :O
Zihinlerinde türbanı koydukları yer de böylelikle ortaya çıkmış oldu. Türban, PKK ile mücadele kadar önemli bir davaymış meğer...
Tersinden bakalım. Cumhurbaşkanı, o anayasa değişikliğini kendisine ulaştıktan sonra bir-iki gün içinde onaylasa yangından mal kaçırmış olacaktı.
Şimdi yaptığı gibi, inceledikten sonra imzalamış olsa ve bu da operasyondan önceki güne denk gelmiş olsa durum daha da felaket olacaktı. Çünkü, Gül aynı zamanda başkumandan olduğu için imzanın hemen ardından orduyu da Kuzey Irak’a göndermekten dolayı muhtemelen, ‘Türban tartışmasını engellemek için hükümetle birlikte harekat kararı aldılar’ denecekti. Şehit cenazelerinde provokatif sloganlar da hazırlanırdı. Böyle bir durumda, ‘Türban için Mehmetçiği kıydırdılar’ manşetlerinin atılmasına şaşırır mıydınız?
Gül’ün onayına gösterdikleri tepki bunu teyit ediyor zaten. Peki, Cumhurbaşkanı harekatın üzerinden birkaç gün geçmesini beklese ve kanuni onay süresi olan 15. günü tamamlasaydı ne olacaktı?
Tam da şehit haberlerinin art arda geldiği, cenazelerin peş peşe kalktığı bir sırada!
Yani dün, bugün...
Ortam çok mu uygun olacaktı? Hiç şüpheniz olmasın Cumhurbaşkanı bu kez de fırsatçılıkla suçlanacaktı. Milli birliğe en fazla ihtiyaç olduğu sırada türbanın sırası mı edebiyatı alıp yürüyecekti.
Bu mantığın temelinde; 30 yıldır kanayan bir yarayı her çözüm teşebbüsünde ‘Şimdi zamanı değil’ bahanesiyle geçiştirmek, ertelemek vardır.
Böylelikle uygun zaman hiç gelmiyor. Çünkü her zaman hassasız ve yasakçılar her zaman, her türlü ittifaka karşı gerilim çıkarmaya kararlıdırlar. Nitekim bugün de ‘Türban serbest bırakılırsa gerilim olur’ derken bir öngörüde bulunmuyorlar, düpedüz ‘gerilim çıkartırız’ tehdidi savuruyorlar.
Ak Parti yalnızken itiraz etmişlerdi, MHP’yle birlikte olunca da ediyorlar. Meclis’te yasağı savunan sadece CHP kaldığında da aynı cephe hiçbir şey değişmemiş gibi itirazı sürdürüyor. Ülkenin ve parlamentonun yüzde 80’i ‘yasak kalkmalı’ dese de aynı itiraz. Her şartta, her zeminde hatta şimdi anayasa değişikliğine dirençlerinden anlaşılıyor ki her hukukta itiraz.
Çünkü yasakçı cephe için bu bir demokrasi veya hak veya hukuk mücadelesi değil; savaştır. PKK ile savaş neyse türbanla mücadele odur. Yunanistan ile Kıta sahanlığı sorununda nasıl direnç gösteriliyorsa, türbanlıyla müzakerede gösterilmesi gereken mukavemet öyle olmalıdır.
Savaşta hangi yollar mübahsa, başörtüsünü/türbanı engellemek için de aynı yollar mübahtır.
Bir yere kaydedin, yarın üniversitelere ‘inadına’ çarşafla girenler olacak ve kazıyınca altından o malum provokasyon çıkacaktır.
Zira provokasyon, yalan, çarpıtma fark etmez. Gerektiğinde hukuka dayanmak; hukuk değiştiğinde o hukuku tanımamak...
Sorun anayasa değişikliğinin zamanlaması, Gül’ün değişikliği hangi gün onayladığı değildir. Değil mi ki türban serbest bırakılıyor, zamanı zeminin daha çok gürültü çıkarmanın bahanesinden başka bir şey değildir.
Mustafa Karaalioğlu
Başörtüsüyle sınır ötesi kara harekatını aynı kefeye koymanın ve ‘Askerimiz Kuzey Irak’a girmişken anayasa değişikliği mi onaylanır’ demenin başka ne anlamı olabilir?
Mesele şudur... PKK ile mücadele manşeti atılırken tam o sırada Köşk onayının gelmesi diğer düşmana; türbana manşette yer bırakmadı. :O
İki cephede birden savaşamadıkları için Gül’e çok kızmış olmalılar. Gafil avlanma duygusunun doğurduğu öfkeyle söylendiler. :O
Zihinlerinde türbanı koydukları yer de böylelikle ortaya çıkmış oldu. Türban, PKK ile mücadele kadar önemli bir davaymış meğer...
Tersinden bakalım. Cumhurbaşkanı, o anayasa değişikliğini kendisine ulaştıktan sonra bir-iki gün içinde onaylasa yangından mal kaçırmış olacaktı.
Şimdi yaptığı gibi, inceledikten sonra imzalamış olsa ve bu da operasyondan önceki güne denk gelmiş olsa durum daha da felaket olacaktı. Çünkü, Gül aynı zamanda başkumandan olduğu için imzanın hemen ardından orduyu da Kuzey Irak’a göndermekten dolayı muhtemelen, ‘Türban tartışmasını engellemek için hükümetle birlikte harekat kararı aldılar’ denecekti. Şehit cenazelerinde provokatif sloganlar da hazırlanırdı. Böyle bir durumda, ‘Türban için Mehmetçiği kıydırdılar’ manşetlerinin atılmasına şaşırır mıydınız?
Gül’ün onayına gösterdikleri tepki bunu teyit ediyor zaten. Peki, Cumhurbaşkanı harekatın üzerinden birkaç gün geçmesini beklese ve kanuni onay süresi olan 15. günü tamamlasaydı ne olacaktı?
Tam da şehit haberlerinin art arda geldiği, cenazelerin peş peşe kalktığı bir sırada!
Yani dün, bugün...
Ortam çok mu uygun olacaktı? Hiç şüpheniz olmasın Cumhurbaşkanı bu kez de fırsatçılıkla suçlanacaktı. Milli birliğe en fazla ihtiyaç olduğu sırada türbanın sırası mı edebiyatı alıp yürüyecekti.
Bu mantığın temelinde; 30 yıldır kanayan bir yarayı her çözüm teşebbüsünde ‘Şimdi zamanı değil’ bahanesiyle geçiştirmek, ertelemek vardır.
Böylelikle uygun zaman hiç gelmiyor. Çünkü her zaman hassasız ve yasakçılar her zaman, her türlü ittifaka karşı gerilim çıkarmaya kararlıdırlar. Nitekim bugün de ‘Türban serbest bırakılırsa gerilim olur’ derken bir öngörüde bulunmuyorlar, düpedüz ‘gerilim çıkartırız’ tehdidi savuruyorlar.
Ak Parti yalnızken itiraz etmişlerdi, MHP’yle birlikte olunca da ediyorlar. Meclis’te yasağı savunan sadece CHP kaldığında da aynı cephe hiçbir şey değişmemiş gibi itirazı sürdürüyor. Ülkenin ve parlamentonun yüzde 80’i ‘yasak kalkmalı’ dese de aynı itiraz. Her şartta, her zeminde hatta şimdi anayasa değişikliğine dirençlerinden anlaşılıyor ki her hukukta itiraz.
Çünkü yasakçı cephe için bu bir demokrasi veya hak veya hukuk mücadelesi değil; savaştır. PKK ile savaş neyse türbanla mücadele odur. Yunanistan ile Kıta sahanlığı sorununda nasıl direnç gösteriliyorsa, türbanlıyla müzakerede gösterilmesi gereken mukavemet öyle olmalıdır.
Savaşta hangi yollar mübahsa, başörtüsünü/türbanı engellemek için de aynı yollar mübahtır.
Bir yere kaydedin, yarın üniversitelere ‘inadına’ çarşafla girenler olacak ve kazıyınca altından o malum provokasyon çıkacaktır.
Zira provokasyon, yalan, çarpıtma fark etmez. Gerektiğinde hukuka dayanmak; hukuk değiştiğinde o hukuku tanımamak...
Sorun anayasa değişikliğinin zamanlaması, Gül’ün değişikliği hangi gün onayladığı değildir. Değil mi ki türban serbest bırakılıyor, zamanı zeminin daha çok gürültü çıkarmanın bahanesinden başka bir şey değildir.
Mustafa Karaalioğlu
:lac: