“Ümmetimin âlimleri, İsrailoğulları Peygamberleri gibidir.” rivayeti..

Ehl-i Sünnet

Kıdemli Üye
Katılım
5 Şub 2011
Mesajlar
3,061
Tepkime puanı
139
Puanları
0
Soru: “Ümmetimin âlimleri, İsrailoğulları Peygamberleri gibidir.” (1) rivayetinin sıhhat durumu nedir?

Cevap: Bu rivayet hakkında es-Sehâvî şöyle der: "Hocamız (İbn Hacer) ve ondan önce de ed-Demîrî ve ez-Zerkeşî, "Aslı yoktur" demişlerdir. Bazıları buna, "Herhangi bir muteber kitapta mevcudiyeti bilinmemektedir" ifadesini de eklemiştir." (2).

Bu nakilden sonra es-Sehâvî, bu rivayeti anlam olarak destekleyen, "Kur'an hafızlarına ikramda bulunun. Zira Kur'an hafızları neredeyse peygamber olacaktı. Şu kadar ki, onlara vahyedilmez" tarzındaki rivayete gönderme yapar. Ancak bu rivayetin geçtiği yerde yukarıdaki rivayetten söz etmez. Ayrıca yine yukarıdaki rivayetin, Ebû Nu'aym tarafından zayıf bir senedie nakledilen, "Peygamberlik derecesine insanların en yakını, ilim ve cihad ehlidir" rivayetini de zikreder ve başka herhangi bir şey söylemez.

Bu rivayetin bir aslı (senedi) olmadığını söyleyenler arasında İmam et- Tirmizî'nin adını sadece el-Kâvukcî'de buluyor oluşumuz ilgi çekici bir nokta (3). Her hal u kârda bu rivayetin senedi bilinmemektedir. Dolayısıyla "hadis" diye Efendimiz (s.a.v.)'e izafesi doğru değildir.

Ancak bu sözün anlam olarak doğru olduğunu söyleyebiliriz. Zira İsrailoğulları'na gönderilen -Hz. Davud, Hz. Süleyman, Hz. Zekeriyya, Hz. Yahya gibi birçok peygamber (hepsine selam olsun) yeni bir kitap ve şeriat getirmemiş, sık sık yoldan sapan İsrailoğulları'nı Tevrat'a Hz. Musa (a.s.) şeriatına irşad için çalışmışlardır. Ümmet-i Muhammed'in gerçek uleması da tarih boyunca aynı fonksiyonu ifa etmiş, Ümmet'i Kur'an ve Sünnet çizgisinde tutmanın gayreti içinde olmuştur (4).

Sonuç olarak: Anlam olarak doğru olsa da, bu rivayetin herhangi bir senedi bilinmemektedir (5). Demiri, Zerkeşî ve Askalânî’nin dedikleri gibi, aslı yoktur (6).

Şüphesiz Allah (cc) en doğruyu bilendir.


Ebu Taha bin Mahmud
22 Rebiülahir 1439
(m. 09 Ocak 2018)


Kaynaklar:

1. bkz. Sehavî, Makasıd: s.286; Semhudî, Gammaz: s.89; İbnü’d-Deyba’, Temyiz: s.121; Aliyyü’l-Karî, Kübra: s.247; Aclunî, Keşf: 2/83.

2. es-Sehâvî, el-Makâsıdu'l-Hasene, 286; krş. a.mlf. el-Ecvibetu'l-Mardıyye, I, 248; ez-Zerkeşî, et-Tezkire, 167; el-Aclûnî, Keşfu'l-Hafâ, II, 83.

3. el-Lü'lü'ü'l-Mersû’, 121.

4. Ebubekir Sifil. İstikamet Yazıları – 1. Rıhle Kitap. İstanbul 2012. s. 119-20.

5. Ebubekir Sifil. a.g.e. s. 121.

6. Aliyyü’l-Karî, Uydurma Olduğunda İttifak Edilen Hadisler. İnkılâb Yayınları 2015. s. 175, 196 no’lu hadis.
 
Üst