resimli

Ruhumun aline niye yabancıyım Kalbimin figanıyla yol bulan bir davacıyım,sabırda yanan hancıyım Umutlar bahtımı bulmalı, kanaat vecdimle anlaşmalı, içimde yabancılık olmamalı Korkulardan arınmalı,hasret yüreğimi dağlamamalı,firkatiyle halsiz bırakmamalı Lahzanın halinde mahzunum Nefesin...

İhmal edemezdim, boşver diyemezdim Kelimeyle, sözcüğün enteresan farkını bizzat halimde yaşamalıydım Nasıl ihmale alırdım ve menbaını umursamazdım, yoksa bende aldanan mıyım Reddi mirasçı mı olmalıydım,tarihimde ve atiğimden hiç dem mi vurmamalıydım Kelime, kelamullahtan sudur eder Sözcük...

Henüz sana vakıf olmadan Hoyrat bir nefesin sahibiydim, aklımın estiği nispette seyrederdim Her zaman bir rekabet içindeydim, güçlü olmak adına her kapıdan girerdim Adeta ruhundan ve kalbinden haberdar olmayan bir zadeydim, güya bir insandım Etrafımda ki canlardandım Kime nazar etsem...

Bir kuş misali ürkektir Teslim olmak üzre ziyadedir,ümidiyle seyreden bir arifedir Ne kadar ihmale alırsan, hor görmeyi halinde yaşatırsan çok sızlar ve yıpranır Suskun kalmanını yadsıma, söyleyemediklerini yok sayma, sabrının farkındadır İnsanlım adına farktır En güzel payeyi almış bir...

Ruhunun vecdiyle yaşa Kalbin nazargahtır, hiçbir vakit unutup, gafletin girdabında boğulma Nar, haşyetin emaresi, hayretin nişanesi, feryadın abidesidir sakın ihmale alma İraden furkanındır, atin için fermanındır, ruhunu ve kalbini nafile yere yaralama Kul ki hatasız olmaz Umudu tükenen can...

Senin Haklılığın karşısında Halimde söyleyecek hiçbir söz bulamıyorum Biliyorum Sana karşı hissizliğimi Günlerdir neler çektirdiğimi hiddetli nefsimi Sendeki Naifliğin karşısında Yozluğu buluyorum, nedense kendi halimde Ne kadar Üzülsem de ne ifade edecek Bilemiyorum şimdi vicdanımla...

Bilmeliydim kul olmayı Tashih etmeliydim, inandım dediğim herşeyi, tahkikiyle yol bulmayı Sokaklarda sabahlayanları, aç ve susuz kalan canları merak edip bulmalıydım Nedenleri için sancı çekmedikçe, nefsimi ihya etmek için serildikçe kurumalıydım Hissiyatlı insan nardır Bin bir türlü derdin...

İnsan, edebiyle kemale eren candır Zarifliğiyle salınan nazardır, naifliğiyle yol alan bir furkandır Aklın sahibi, iradenin mükellefi, ruhunun evvel emirde ki emanetçisi olandır Taşıyamayacağı bir yükün zaptıyesi değildir, tercihleriyle bir bütün olan kederdir Hakk ki, adaletin bizzat...

Sanki küreksiz bir sandal gibiyim Kalmadı bir hevesim, solmaya yüz tutan ümitlerim ve şevkim Kimi dinlesem, içimi titreten sırdan bahsetsem, dinmeyen kaygıları yenebilsem İnsanın zafiyetlerinin vaktini hissetsem, geriye çekilsen ve hiç söz etmeden göçsem Birimiz hepimiz için değilmiyiz Niçin...

Sessizce yaralanmışrım Ne kadar takatim kaldıysa, canhıraş çırpınmıştım Suallerim cevapsız kaldı,sabır hiç acımadan dağladı,gözyaşları mı kaldı Kalmamıştı yapacak birşey, alıp götürmüştü esrarengiz bir el, benimleydi keder Neler çektim ardından Kaldım dinmeyen sancıların sağanağıda, ne...

Ne söylesem çare değil Feveren olan halime refakat eden bu nefsim cani değil Elhak aklım kıt değil,merakım sukut bulmuş değil,azmim hırsın elinde değil Niye nehyin içindeyim, arızalıdır bedenim, nefsim için mi ben böyle bir hederim Alıp başını gidiyor an İçinde kaybolduğum zaman,idrakime...

Ne kadar sessiz kalsam İnşiraha hasret kalbimi bir nebze olsun dikkate almasam Kalbımla yol alsam, nefsimle hemhal edip anlaşsam, kimliksiz bir nefes olsam Vecdimin sulukuyla uyansam, varsa ecrim araf için düşüncelere dalsam ve hıçkırsam Bir hüzün var içimde Her ne hikmetse alıp götürüyor...

Olmayacak bir beklentim Merak içindeki nefeslerim Bir ürperti kokan sebebim Anlamsızlıkta beklendiğim Sevda adına kenetlendiğim Aşk şevkiyle mi ateşlendiğim Hazzı saadetle nazar ettiğim Sevgi diliyle ahenk eylediğim Ancak dağdır anlayan dediğim O bahardır hazanı demlediğim İbreti âlem...

Sessizce boşalıyor gözyaşlarım Sır oluyor halime yar olan firkatin, hasretinle dağlanır bağrım Feryadım niyedir ey vicdanım, nasip olmayan için niye böyle perişanım Artık duyulmaz oldu figanım, boyunumu büktürdü takatsizleşen umutlarım Ruhum nurdan ardır,anlarım Kalıbımla değil, kalbimle kelam...

Sanki bir şuur kaybını yaşıyorum Yavaş yavaş çekilen idraklerimde Hayat bir tozpembe can çekilince Kim ne dersin boş ver be denince O an sinsi bir intiharın eşiğindeyim Zaman durmuş hayalim nihayetmiş Bir nerdeyim diyebilecek kadar imiş Bütün hülyalar yavaş yavaş sönmüş Kalan her bir an...

Etme Allahın kimseyi perişan Yaşatma umut içinde bir hicran,sancılar içinde geçmiyor zaman Lahza ruhuma sesleniyor heran, gözyaşlarım dinmez ne vakitte gelecek aşk için ağlayan Yan ey bu gönlüm durma yan, elbet birgün dinecektir bu vicdan,sahipsiz değildir her insan Kapım çalınmaz sukutum ar...

Bilemiyorum Durmadan anlatıyorsun Ne kadarını anlıyorum ki merak etmiyorsun Mütemadiyen Ruhumu daraltıyorsun Şekliyet uğruna anlamsızca koşturuyorsun Öncelikle Ne yaptığımı anlamalıyım Neden yapıldığının gerekçelerini bulmalıyım Kulluğumda Ne derleri dışlayıp atmalıyım Bahaneler yolluğunda...

Yılların Suskunluğunu, ettiğim sukutu Hayal içende yutkunmuşluğumu sual eylerim Kuraklığın Umutlarında bekleyen solgunluğu Hazanın hüznünde yılgınlığıma bağlayınız lütfen Kelimeleri Hassaten seçmekten ziyade Meramın akışında sudur edenleri serdediyorum Ne kadar Anlamlı oluyorum...

“Mustafa ağabey şiirlerinizi keyifle takip ediyorum. Diğer edebiyat-şiir içerikli site ve forumlarda yüzlerce, hatta binlerce şiiriniz var, oralarda da epeydir okuyorum sizi. Şiir severlerin son derece samimi ifadelerle sizi takdir ettiklerini de biliyorum. Bunu hak ediyorsunuz. Alçak gönüllü ve...

Kendimden bilmeliydim Hiç kimseyi suçlamadan, halimle bedelleşmeliydim Hangi hesapsız melalim, zuhur eden aşikar halim, ruhuma dönüş yaptı öğrenmeliydim Hayrın haktan olduğunu, bela ve musibetin bana ait olduğunu iliklerimde hissetmeliydim Nasıl bir zehabın eriydim Nedensizlik içinde mi...