^diyar^
susss gönlüm!!!
Kırıldı simli ayna
Ve parçalara düştü yüzüm
O gün ne şavkım kaldı sularda
Ne dağları şehirlere sürdüm
Ben aslında çok şey demedim aşk için
Üstelik çok şey bilmedim (ben)
Yine de suç sayıldı yüreklerdeki yerim
Yağmurlar üşüdü ellerimde
Ellerimde o gözyaşlarının izleri varken
Bir eski sonbahar akıyordu iliklerime
Bir de keşmekeş akşamlara sinen
Başıboş sokakların densizliği
Gidip de kaybolduğum yerlerde
Kör olup sustum da ne oldu
Ki yeniden İstanbul’u ezberlettim dillerime
Oralarda kalmak ömür gibi güçlüktü aslında
Oralara alışmak ölüm gibi hiçlikti
Sevincimi yitirdim geçmişim için
Dahası şer oldum yaşamadığım anılara
Şimdi bir itiraz sayın beni
Belki bir intihar arifesiyim
Ve işte dostlar yine geldim
Ağzımda buruk bir şarkı
Cebimde yetim şiirlerin ahı var
Az buçuk göçelim derim
Az buçuk misafirim
Benim derdim benimdir ya
Siz aldırmayın bu hallerime
Akşam değilse vakitlerden en gece
Ama ille de sabahtan önce
Kederimi de gizleyip gülüşüme
Buralardan giderim yine
Ahmet Can Akyol