1.-ALLAAH var dersiniz, ama görünmez, göster de inanalim.?,
2.-Seytanin atesten yaratildigini söylersiniz, sonra da atesle ona azap edilecek dersiniz hic ates atese azap eder mi? dedi.
...
Peki, öbürünü de sor.
3.-Ahirette herkes hakkini alacak, yaptiklarinin cezasini cekecek diyorsunuz. Birakin insanlari canlari ne istiyorsa yapsinlar, karismayin, dedi.
Kalkin benim pesimden gelin dedim. Kalktik, dergahin bahce duvari icin kerpic yapan müritlerin yanina vardik. Yerden kurumus bir kerpic aldim ve adamin basina vurdum. Aradan yarim sat gecmisti, haber geldi, birlikte kadinin huzuruna vardik. Kadinin odasinda bizim saskin filozoflar (soruyu soranlar) hazir ol vaziyetinde bekliyor, kerpici yiyen kafasi sarili olarak olup biteni bir de bizim yanimizda kadiya anlatmaya basladi:
-Ben soru sordum, o basima kerpic vurdu, dedi.
-Bende sadece cevap verdim. Kadi bu isi aciklamasini istedi.
-Bana ALLAAH`i göster de inanayim, dedi. Simdi bu felsefeci, basinin agrisini GÖSTERSIN DE GÖRELIM. Filozof sasirarak: -Agriyor ama gösteremem, dedi.
-Iste ALLAAH da vardir, fakat görünmez. yine bana, seytana atesle nasil azap edilecegini sordu. Ben buna toprakla vurdum. Toprak onun basini acitti. Halbuki kendi bedeni de topraktan yaratildi. Yine bana, birakin herkesin cani ne isterse onu yapsin. Bundan dolayi bir hak olmaz, dedi. Benim CANIM ONUN BASINA kerpici vurmak istedi ve vurdum. Nicin hakkini ariyor? Aramasa ya! Bu dünyada kücük bir mesele icin hak aranirsa, o sonsuz olan ahiret hayatinda nicin Hak aranmasin, dedim.
Felsefeci, bu güzel cevaplar karsisinda mahcup olup, söz söyleymez hale düstü.
alıntı
