Bahtiyar Vahabzade Şiirleri

Kafi mi?

Allah’ın verdiği bu aciz akıl
O’nu derk etmeye bize yeter mi?
Ne kadar istesen göğe secde kıl,
Görünmezi görmek göze yeter mi?

Elimiz uzundur, aklımız gödek(1)
Bir taşın üstünde bir bostan ekmek
İnsan yüreğinin resmini çekmek
Allah’ım, bir renge, boza kafi mi?

Kalbimi şiirimle diyenden beri,
Sandım sözümdedir fikrin cevheri
Sorurum duyduğum derinlikleri
Hissim kadar demek söze kafi mi?

Tora Düştü Keleğinden Dünyanın

Baş açmadım ömrüm boyu ben yazık
İblisinden, meleğinden dünyanın
Adem sattı bir elmaya cenneti
Tora düştü keleğinden dünyanın

Ne güzeldir, yürek geniş, söz açık
Yaşamadım bir sevdamı yarımcık.
Azap adlı değirmenden narin çık
Geçeceksin eleğinden dünyanın

Arzum için bir meleyen cüyürdüm
O tepeden bu tepeye yüyürdüm
Niye korkum kefeninden? Ne gördüm
Beşiğinden, beleğinden dünyanın

Biz özümüz özümüzden öç aldık
Geçen güne gelen günü bac aldık
Ömrümüzün yarısında gocaldık
Sillesinden köteğinden dünyanın

Gönül üzgün, hayal küskün derbeder
Özün söyle zulm olar mi bu kadar?
Yedekleyip arkasınca süreder
Berk yapışsan eteğinden dünyanın.

Gönül düştü bin arzunun izine
Bilemedik eğrisi ne düzü ne?
Şimdi kefen örüyoruz özüne
Öz külünden, çiçeğinden dünyanın.

Şimdi özkökünden süzülen benim,
Özge budaklara dizilen benim,
Şimdi ne sen sensin ne de ben benim,
Biz ki biz değiliz bize elveda


elveda... paylaşım için teşekkürler.

Yol İşareti

Sevdinse ...
Aşkında yitip yok oldun,
Karıştıracaksın günü ,ayları .
Sevgi yollarında ne kaide, kanun
Kendin aşmalısın bu dolayları .

Eriyip kendini yok sanacaksın
Bu derdin olmayıp özge çaresi
Sen hız hız 'kazaya' uğrayacaksın
Yoktur bu yollarda yol işareti

Bahtiyar Vahabzade

Vahabzade, 1960'larda başlayan özgürlük hareketlerinin öncülerindendir. Bu konuda kaleme aldığı 1959 tarihli Gülistan isimli şiirinde, ikiye bölünen (İran ve Rusya) Azeri halkının yaşadığı felaketleri anlatmıştır. Adı geçen eserinde dolayı 1962 yılında milliyetçi damgası vurulan şair 2 yıllığına üniversitede ki görevinden de uzaklaştırılmıştır. Bu olumsuzluklara ve Sovyet rejiminin baskılarına rağmen özgürlük mücadelesinden hiç yılmamıştır. Azeri halkının sıkıntılarını konu ettiği pek çok eserini yurt dışına kaçırarak yayınlanmasını sağlamıştır.

Eserlerinde Azeri Türkçesi'ni en temiz şekilde kullanmaya özen gösteren ve halkının duygularına tercüman olan Vahabzade Azerbaycan'da Halk Şairi adıyla anılır. 1995 yılında Azeri özgürlük mücadelesindeki hizmetlerinden dolayı İstiklal nişanı ile ödüllendirilmiştir. Ülkesinin özgürlük simgelerinden biridir. Vahabzade 1980-2000 yılları arasında 5 defa milletvekili seçilmiştir ve hâlâ da görevine devam etmektedir.​

İdrakte yol açmış geceden gündüze Allah.
Güldürmesen öz(1) gönlünü, gülmez yüze Allah.
Dünyaya şafaklar gibi Tanrım sepelenmiş(2) ,
Kalbin gözü yanmazsa, görünmez göze Allah.

Allah! Biliriz cisim değil, ya nedir Allah?
En yüksek olan hakta, hakikattedir Allah.
Dondunsa Tekâmül ve güzellikler önünde,
Derket, bu taaccübde(3) , bu hayrettedir Allah.

Bildik, biliriz, gizlidir insandaki kudret,
Herkes onu fehmetmese(4) , acizdir o, elbet.
İnsanın ezel borcudur insanlığa hürmet,
İnsanlığa hürmette, liyakattedir Allah.

Gerçek de şu ki: Gizlidir her zerrede vahdet.
Bir zerre iken külle(5) kavuşmak ulu niyet.
Gördüklerimiz zahiridir(6) , batna(7) nüfuz et.
Batındaki, cevherdeki fıtrattadır Allah.

Fıtrat da yatar sözde, sözün öz yükü fikrim,
Seçmiş, seçecek daima tüyden tüyü fikrim.
Ben bir ağacım, yaprağı sözler, kökü fikrim,
Sözlerde değil, sözdeki hikmettedir Allah.

İnsan! Tepeden-tırnağa, sen arzu, dileksin.
Nefsinde doyumsuz, fakat aşkında meleksin
Zulmün yüzüne hak denilen silleni çeksen,
Sillende mühürlenmiş o gayrettedir(8) Allah.

Cahil İner alçaklığa, öz kalbine inmez,
Vicdandan eğer dönse de, hayrından o dönmez.
Zulmette, cehalette, adavette görünmez,
İlgarda(9) , sadakatte, muhabbettedir Allah.

1984
1) Kendi
2) Serpilmiş
3) Bu hayrette, şaşkınlıkta
4) Anlamasa
5) Bütünlük
6) açıktadır, görünüştedir
7) İçe
8) Namustadır
9) Sözdedir

(Türkiye Türkçesi’ne Dipnotlarla Aktaranlar: Seriyye - Bayram Gündoğdu)
.

Annem Öldü mü ?

Ne hız ellerini üzdün dünyadan
Balanı tek koyup nereye gittin?
Nasıl yok oluyormuş bir anda insan
Sanki bu dünyada hiç yok imişsin..

Güneş gurup etti... oda karardı...
Bir anda yok oldun sen hayal gibi.
Şimdi düşünürüm senden ne kaldı..
Gönlünde hatıran kara hal gibi...

Beni boya başa yetirdin anne
Bize borçlu bildik her zaman seni
Sen beni dünyaya getirdin anne
Bense yola saldım dünyadan seni...

Sen bana beşikte ninni çalmışsın
Bugün ninni çalsam sana ben de mi?
Senin şirin şirin ninnilerini
Sana gaytarayım cenazende mi?

"Uykun şirin olsun" diyerdin bana
"Uykun şirin olsun" deyim mi sana
Gerek ben basına dönüm dolanım,
Beni hayat için hep uyutanım,

Söyle ölümçün
Nasıl uyutayım seni ben bugün?

Bu nasıl dünyadır anlayamam ben,
Cilvesi cürbecür, rengi cürbecür
Dün öz nefesiyle seni işiden
Bugün buza dönüp, tasa dönüptür

Bu nasıl dünyadır...
İnsanoğlunun
Hayali göktedir kendi yerdedir...
Sağken omuzunda hayatın yükü
Ölende ceseti çiyinlerdedir...
Bu nice dünyadır bu nice dünya
Ölüm hakikat hayatı rüya
Derdimin gamımın ortagı sendin
Niye yüz çevirdin ya niye benden?...
"Derdin bana gelsin" hani diyerdin
Niye dert ekledin derdime ya sen

Annem, kimse seni darıltmamıstır,
Ben seni
Ben seni darıltan kadar.
Şimdi kime açsam derdimi bir bir
Kim benim derdime yanar sen kadar?
Evin her yerinde görülür yerin
Gözüm ahtarcıdır anne ey anne
"Ninem" "hani" diyor küçük azerin
Ne cevap verem ana ey ana
Bilmem bilmem bilmem bu ölüm nedir
Hayat var iken
Nefesin ey anam hala evdedir
Kendin yer altinda taşa dönmüşsün

Bugün yedin oldu...
Annem yedi gün,
Bizimle beraber ağlar odalar
Sana
Yalniz sana
Sana demek için
Gönlümde ne kadar bilsen sözüm var...

Annem ısmarlandın anne topraga
Bu ölüm sineme çekti dağ benim
Sen benim arkamda benzerdin dağa
Sanki de arkamdan uçtu dağ benim...

Ömrü başa vurdun altmış yaşında
Altmışın üstünde durup yaşında
Artık senin için durudgu zaman
Benim çün dolaşır
Gün olur akşam...
Vakit geçer sen benden uzaklaşirsin
Ben sana günbegün yakınlaşırım...

Bahtiyar Vahapzade

annem benim canım annem RABBİM başımızdan eksik etmesin anneleri..evin direği canı,neşesi,kokusu,huzuru,gülü,balı annem...

ANNEM

Hicran duygularım coşar her gece
Yetim düşlerde sen ararım anne
Köhne sokaklarda asiyane
Bad-ı hazana sen sorarım anne

Buram buram tüter lâlezar kokun
Bizim için bitmez vahime korkun
Babam senin yorgun nazına meftun
Cennetin nur tacı başına konsun

Ruhuma zindanı ettiler mücbir
Bakmayın deruni gönlüm zemherir
Bülbül ile gülü annem sevdirir
Name-i hicranda söyler aşıklar

Yavruyu kafeste koyar mı anne
Feryad-u figânla arar ki anne
Ahsen şefkatinle gelsene anne
Uyanınca rikkat ister bebekler

El kapısı yavuz gidemem anne
Senin kadar kimse sevemez anne
Latifeni söyler ağlarım anne
Giderken söyler gelinlik kızlar

Bimecalim diye ilaç verdiler
Sen yoksun diye etmedi tesir
Naçizmi sandılar ettiler esir
Mektubunda yazar askerde erler

Kabir yalnızlığı buralar annem
Yobazlar kapımı çalmazlar annem
Herşeyimle sana vuslatım annem
Yalnızca içlenir gurbettekiler

Küskünler kutbuna akan dil-ruba
Evlatlar gözünde cehren şüheda
Varlığına dua durdum kıyama
Dünyada annemsiz gitmem ırağa

Bu alem annesiz çilehane yaa
Sözleri ay gibi aşikare yaa
Her bir yaşında arifane yaa
Tamamen rabbimin bergüzarı yaa

İrfan çarşısında söylenir adın
Övülür şairane güzel kelamın
Sözlerin büyüğü füsun annemin
Cihanda pınarı olsun selsebil...............AyŞiRiN............