Cahit Zarifoğlu Şiirleri

Yüzlerin İnce Lifinde Korku

Zahmet Vakti

Yaşamak bir sokak lambası gibi
Bir gece evden atılmış bir çocuk sanki
Tek bir damla tek bir ses gibi
Aklıma düşüyor

Artık delirir k oşar şimşeklerim
Yaşamak bu nadir ve gevşek
Hayır bugün hiçbir kimseyi alkışlamıyorum
Ve onların dikilip içi yumurta çürüğü kokan
kristal fanuslarına bakadurdukları gibi bakıp durmuyorum

Ve bazı bey alıkların dediği gibi
Sadece yürek arılığını arı bulmuyorum

Düşünün
Tohumlar ekilir
Yağmurlar başlar
O zaman filizler bir karış boyu yükselmiştir
Köylü davarlarını alır götürür sürer üstüne
Başak dediğimiz rahmet ondan sonra fışkırır
Esas ondan sonra gövdelenir

Görmezik / gördürler
Davarın yedim doydum sandığı
Bir dalgınlık

-çünkü benden bir kahramanlık kalacak
çünkü besmeleyle başladı
çünkü desturla tuttuk ne tuttuksa
çünkü imanla çok şeylere çağrıldık gözümüz
dağlarda kaldı eşya geride kaldı
dünya arkada bırakıldı

bir diş gibi ayrıldık çenemizden
dil çağı kapandı göz bağı koptu
bir tövbe sancağı açıldı bir zevk süreci değil
çünkü bütün o zamanlar toptan kullanılmış oldu

içinde zalimlerin asılma sahneleri
içinde kan akıtanların kanlarının seli
içinde mahzun edenlerin gözyaşı nehirleri
çünkü tövbe edildi izin verildi besmeleyle başlandı

sevgilinin elinde dertler hoş
bilene/çamur çamur olarak
tekme tekme olarak
on gündür ve kırk gündür daha
aç acına ayakta aç durmak olarak kaydedildi
sevgilinin elinden bağış ve kefaret olarak
bilindi
kabul edildi
razı olundu
ağlanmadı
peki ekmek istanmedi mi istendi tapınmaya
bedensel güç olarak
yalvarılmadı HİÇKİM
SE
YE
ağlanmadı
razu olundu kabul edildi öpüp başa kondu
ve çünkü tövbe edildi
bir tövbe sancağı açıldı bir zevek süreci devrildi
bir isyan kazanı devrilmedi
itiraz isyan akmadı
bir tövbe sancağı açıldı
çünkü bütün zamanlar toptan kullanıldı
içinde zalimlerin asılma sahneleri
içinde kan akıtanların kanlarının seli
içinde mahzun edenlerin gözyaşı nehirleri
çünkü tövbe edildi tövbe edildi

ağıt güzel vakitlerindedir
estağfirullaaaaaallah ve işte böyle uzatarak
kalbim aç
etim yanık
dünya diz çöktüğüm yer kadardır, dizimin yanınıda bir diz
dizimin yanınıda bir diz sağdan bir iki üç
dört beş altı yedi soldan bir iki üç
dört beş altı yedi
bir sana bir sana...avucunu aç avucunu kapa
dilini tut aklını kravatın gibi çözat
şimdi bir damla gözyaşı bir iri yakut


Cahit Zarifoğlu

Konuşmalar'dan...

M. Ruhi Şirin - Nasıl başladınız ?

Cahit Zarifoğlu - Durup dururken, şiirle ilgili bir ilk anım yok. Herhangi bir olay olmadı. Çocuklar ellerine geçen herşeyi, bozulacağını, kırılacağını, patlayacağını hesaba katmadan kurcalamaya başlarlar. Öyle başladı ve ilkindeki gibi devam ediyor. Açılacak bir kutunun, sökülecek bir saatin parçaları sayılıdır ve biter. Ve çocuk son parçayı sökünceye kadar uğraşır. Burada da bir son parça var: son nefes ...

Konuşmalar s.46

Edib Gönenç - Bir şair olarak sorumluluk çevrenizi belirlenmeniz istense neler dersiniz?

Cahit Zarifoğlu- Her insanın bir sorumluluk çevresi var. Mafia babaları dahil. Eh, bir şairin de olacak böyle bir duygusu. Ancak şairlikle ilgili bir sorumluluğu derinlemesine anlamış idrak etmiş değilim. Kendimi bildim bileli şiir yazıyorum. Baş işim olarak. Ancak çok tabii bir işleyişle. Belli düşüncelerle etrafını çevirerek bir yerlere yönlendirerek değil. Buna rağmen bir sorumluluk vardır. Kendiliğinden. Bunu da eğilimlerimiz, dünyaya bakışımız belirliyor. Ancak şahsen bu belirmenin bir filitreden, bir süzgeçten ibaret olduğunu söylemeliyim. Yani doğrudan şiire müdahaleleri yoktur. Aksi halde şiir tehlikeye girer. Şiir bildiriye dönüşür.

evet harika bir şiir... seçuk abide güzel seslendirmiş ezgi olarak..

eklenti için teşekkürler...

Menziller

MENZİLLER


Sözün ve yolun başçeşmesi ruhumun
Canım içre sevinç verir sözlerin

Baktığın dağların düşüncesi bile ağlatır beni
Hür olurum buyruklarını bir bir donansam sultanım

Aşkın bin gözlü devasa bir baş imiş
Yur herbirini uykulardan sohbetin

...
...
...


Dinlen ey Zarif bilatedbir çok söz açtın
Bu kırık akılla ne cürettir yaptığın

Ya Hannan

Ya Hannan!

Seçkin bir kimse değilim

ismimin baş harfleri acz tutuyor
Bağışlamanı dilerim​

Sana zorsa bırak yanayım

Kolaysa esirgeme​

Hayat bir boş rüyaymış

Geçen ibadetler özürlü
Eski günahlar dipdiri
Seçkin bir kimse değilim
İsmimin baş harflerinde kimliğim
Bağışlanmamı dilerim​

Sana zorsa bırak yanayım

Kolaysa esirgeme​

Hayat boş geçti

Geri kalan korkulu
Her adımım dolu olsa
İşe yaramaz katında
Biliyorum​

Bağışlanmamı diliyorum.

​

Abdurrahman Cahit Zarifoğlu​

Cahit ZARİFOĞLU Şiirleri

Beyrut'un gözyaşları şimdi,
​

Cahit Zarifoğlu

Evet hatırladım
Küçük basit şeyler
Yetiyor kederlenmeye
Ya mutluluğa…

Cahit Zarifoğlu

İSTANBUL

Bir tohumdan daha az değil

Fatihin büyük güvercin kanatları

Meleklerin sık aralıklarla

Dokunduğu toprak

Güzel buyruklar

Gürbüz havalar

Boğaziçi bir akımdır

Bir akan sudur

Nice dergahlar

Dinler gibi nabzını

Yeni doğan çocukların

Yamaçlarda mezarlıklar

Sever gibi bazıları

Açık havada gömülmeyi

Çocuklar Topkapıda

Sedef kabzalı kılıçlar ellerinde

Rahlelerde Kur’an

Tefsir

Arapça

Farsça

Dikkatle önünü iliklemede

Padişah ve şehzade

Açılıyor dev bir kapı

Dikiliyor dev gibi bir sütun

Sütun başı sütun ayağı

Dibinde dilek şikayet sahipleri

Birer gürz gibi sağ ellerinde

İradeleri

Bir ellerinde arzuhalleri

Oğullarım

Dikkat edin

Hak yemeyin

Oğullarım

Mümkündür

Topal bir karınca

Mihnettir

Oğullarım

Mümkündür ki

Bir baş kesilir avluda

Akın, akan kanla

Cihangir

Taş yokuşlar

Eyüp

Sıla sıla Medine

Acı

Bu tortu

Karartır camları

Yorar küpleri

En berrak sular bile

Ve kapanıyor saray kapısı

Saklanıyor

Sarı sarı altınlar

Korkup

Şimdi birden Eminönü kalabalığı

Kimseyi tanımazsın

Kıyafetinden

Yüz çizgisinden

Katil efendi

Hırsız baş köşede

Haksız haklı

Şer belalı

Örtünmüş güneş

Çoktandır, yüzü nerde

Ya o ay

Kara bir zıbın biçmiş kendine

Bir düş

O buyruk

Şefaat

Gürbüz hava

O güzelleri İstanbulun

Dönüyor demir teker...​

Cahit Zarifoğlu

ANILAR DEFTERİ

Anılar defterin de gül yaprağı gibi
unutuldum kurudum
Başıma düşmüş sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kim bilir
Rüzgarlı eteklerinle
Kimbilir hangi iklimdesin
Ben sensiz bu sessizlikle
deliler gibiyim
sensiz bu sessizlikte
Ayrılıkla başım belada
Gözlerini çevirme gözlerimden
Yoksa sensiz bu sessizlikte
Kahrolacağım
sensiz bu seslikle

ÖLÜ ATLAR

Karışık bir iç deniz bunalımı
Zafersiz bir kalyonda
Ölümün her anki hatırasından uzak
insanı her halinden tanıyan
sakat bir ölü atlar alıcısı

Ucuza kilitlenmiş bir dağ ceylanı
Ancak bir tabuyu öldürecek bir zamanda
göğün bütün ön görmelerinden uzak
fenerler tutulup tekmeler atılan
önemli bir es çağ tanrısı

Telaşla yenilen analarda kayboluşları
sevgisiz kalan babalarla
lekesiz bir güneşle ancak
çocuğunu sardığı bezler arınan
ağrıtmaz sanılan bir yaşamak şarkısı

ikisinden birini örter kanadı
durulmayıp tabessüm ettirilen şarkıda
sevinçsiz canlara dayanmak
her an bir başka ışıksızı arayan
acıması bir çocuğun masal cücelerine

]

şimdi geç kaldığımın telaşıyla ruhen çırpınıyorum.
her secdenin ele geçmez bir fırsat olduğunu anlıyor
ve "secdede olmadan secdede olmak"larımı ah-vahile anıyorum.
utanç içerisindeyim.

cahit zarifoğlu-yaşamak

buruşturularak atılmış bir kağıt parçası gibiyim.
içimde kalkıp gidenlerden doğan boşlukların ağırlığı.
ve sevmek.
ve korkmak;
ve nasıl,
uzaydaymışım gibi yalnızım.


cahit zarifoğlu

(5 kasım 2001)

“İçim büyük sabırla haşlandı

İçim ey İçim bu yolculuk nereye
Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin...”


- Cahit Zarifoğlu -

/çocuk
Bir tane.Dayanmış yanağını cama
Karşı evin balkonuna bakıyor
Orada bir çocuk
Tutunmuş demirlere../

Acz-Aralık günleri için bir aşk denemesi

"Hayat beni çağırıyor, yokluğumu hissetti"

Cahit Zarifoğlu