saf deha
Profesör
Güzel Bir Rüya Gördüm
Bir rüya gördüm dün gece… Elimde lazerler, ağzımdan çıkan mermiler, atom bombalarında dans ederken, girdim Suriye’ye, İsrail’e, Afganistan’a. Ne kadar zalim varsa güvendiğini yıktım, yaktım Moğol askerleri gibi. Başları öne eğilmiş, zulümden inlemiş müminlerin başı göğe ermiş; dillerinde dua, gözyaşları rahmet yağmurlarına karışmış “Allah’u ekber!” sesleriyle cehennem alevleri yerini cennet yeline bırakmış. Her baş secdede, her yerde iman meşaleleri…
Uyandığımda her tarafımdan akan terler, kurumuş dudağım ve kalbimin atışı hala o güzel sahneleri yaşar gibiydi. Elimi yüzümü yıkadım ve sabah namazını kıldım. Namazdan sonra şükürle dua ettim tüm zalimlerin şerrinden inleyen kardeşlerimiz için. Onların sabah namazını bile kılarken gözleri atılacak bombalarda, emniyet ettikleri vatanları olmayışına üzüldüm, ağladım. Dışarısı kara bulutların çökmüşlüğü ile bu yaşanan karanlığın gündüzüne hamile gibiydi sanki… O bulutlar dehşetli yağmurlarla doğacak güneşini bekleyen doğanın beklentisi gibiydi. Yağ artık ey yağmur, selini bile özledim! Kükredim içten içe…
Eğer her şey elimde olsa, bilgisayar programı ile bir oyun yazar, hep müminin-iyilerin kazanacağı bir oyunu sunardım müminin bilgisayarına. Ama hayat oyun değil, bir sebep bile olsa bu zaferlere, o zaferi bahşeden Allah olmadıkça bu sonuca ulaşmamız mümkün değil. Demek ki, bizim inandıklarımızda, yaşattıklarımızda bir samimiyetsizlik var ve bu zayıf imanın güçlenmesi için yaratıcı bizi deniyor. Doğada bile en güçlü olanın hayatta kaldığı gerçeği ile en güçlü iman ile yeşeren bir İslam devleti bizim samimiyetimize bağlı.
Yalanlar atom bombaları gibi patlıyor.
Birbirimize duyduğumuz haset ve kin lazerlerle kalplerimizi deliyor
Komşumuzu bile tanımadığımız ilişkilerimiz kılıç gibi boğazımızı sıkıntılarla kesiyor
Hep benim olsun diyen sevdalar depremlerle yaşantımızı yerle bir ediyor.
Lütfen söyleyin bizim bizden başka düşmanımız var mı ya da bu durumda düşman aramaya gerek var mı? Neyimizi paylaşamıyoruz ki…
Yamalı olsun yeter ki elbiselerim
Olsunda onu onaracak terzilerim
Ayıplanan elbise değil üstündeki kir olmalı
Hangi görüntüyle giyerse giysin emmilerim
Bizi birbirimize düşüren, sömüren her fikre uyanık olacak ilimleri keşfetmemiz lazım. Lütfen söyleyin Allah’tan başka süper güç var mı? Biz eğer Allah yolunda samimiysek kim bize gittiğimiz yolda engel koyabilir, kim bizi küçük düşürebilir, kim bizi sömürebilir? İnsan tanımadığına düşman olurmuş… Bizde inanıyoruz derken yaşadıklarımızla bilmeden, cahilane Allah’a düşman mı oluyoruz da bunlar başımıza geliyor. Kendimizi kandırmaya gerek yok, Allah’ın yolundan başka bizi mutlu edecek bir şey yok iki dünyada da...
Aşkın zirvesidir Allah’a duyulan
Sevgi pınarıdır içtikçe sunulan
Her anında onun yoluna koyulan
Aydınlığı görür gecenin içinde
Tanımamız lazım kalbimizde hazım
Her mevsimde kışım olmalıdır yazım
Görmedim merhamet ondan başka yardım
Bu dünya boş değil tefekkür niçinde
Kelamım inliyor kalbim deliriyor,
Düşündükçe aklım sabrım geriliyor
Yinede şer var ya, ne çok seviliyor
Bahaneler yaşar hainler içinde…
Düşünmek lazım… Bir an bile yeter! Dokunmayan yılan sana da dokunur er veya geç…Haydi, tembeller görev başına.
Saffet Kuramaz
Bir rüya gördüm dün gece… Elimde lazerler, ağzımdan çıkan mermiler, atom bombalarında dans ederken, girdim Suriye’ye, İsrail’e, Afganistan’a. Ne kadar zalim varsa güvendiğini yıktım, yaktım Moğol askerleri gibi. Başları öne eğilmiş, zulümden inlemiş müminlerin başı göğe ermiş; dillerinde dua, gözyaşları rahmet yağmurlarına karışmış “Allah’u ekber!” sesleriyle cehennem alevleri yerini cennet yeline bırakmış. Her baş secdede, her yerde iman meşaleleri…
Uyandığımda her tarafımdan akan terler, kurumuş dudağım ve kalbimin atışı hala o güzel sahneleri yaşar gibiydi. Elimi yüzümü yıkadım ve sabah namazını kıldım. Namazdan sonra şükürle dua ettim tüm zalimlerin şerrinden inleyen kardeşlerimiz için. Onların sabah namazını bile kılarken gözleri atılacak bombalarda, emniyet ettikleri vatanları olmayışına üzüldüm, ağladım. Dışarısı kara bulutların çökmüşlüğü ile bu yaşanan karanlığın gündüzüne hamile gibiydi sanki… O bulutlar dehşetli yağmurlarla doğacak güneşini bekleyen doğanın beklentisi gibiydi. Yağ artık ey yağmur, selini bile özledim! Kükredim içten içe…
Eğer her şey elimde olsa, bilgisayar programı ile bir oyun yazar, hep müminin-iyilerin kazanacağı bir oyunu sunardım müminin bilgisayarına. Ama hayat oyun değil, bir sebep bile olsa bu zaferlere, o zaferi bahşeden Allah olmadıkça bu sonuca ulaşmamız mümkün değil. Demek ki, bizim inandıklarımızda, yaşattıklarımızda bir samimiyetsizlik var ve bu zayıf imanın güçlenmesi için yaratıcı bizi deniyor. Doğada bile en güçlü olanın hayatta kaldığı gerçeği ile en güçlü iman ile yeşeren bir İslam devleti bizim samimiyetimize bağlı.
Yalanlar atom bombaları gibi patlıyor.
Birbirimize duyduğumuz haset ve kin lazerlerle kalplerimizi deliyor
Komşumuzu bile tanımadığımız ilişkilerimiz kılıç gibi boğazımızı sıkıntılarla kesiyor
Hep benim olsun diyen sevdalar depremlerle yaşantımızı yerle bir ediyor.
Lütfen söyleyin bizim bizden başka düşmanımız var mı ya da bu durumda düşman aramaya gerek var mı? Neyimizi paylaşamıyoruz ki…
Yamalı olsun yeter ki elbiselerim
Olsunda onu onaracak terzilerim
Ayıplanan elbise değil üstündeki kir olmalı
Hangi görüntüyle giyerse giysin emmilerim
Bizi birbirimize düşüren, sömüren her fikre uyanık olacak ilimleri keşfetmemiz lazım. Lütfen söyleyin Allah’tan başka süper güç var mı? Biz eğer Allah yolunda samimiysek kim bize gittiğimiz yolda engel koyabilir, kim bizi küçük düşürebilir, kim bizi sömürebilir? İnsan tanımadığına düşman olurmuş… Bizde inanıyoruz derken yaşadıklarımızla bilmeden, cahilane Allah’a düşman mı oluyoruz da bunlar başımıza geliyor. Kendimizi kandırmaya gerek yok, Allah’ın yolundan başka bizi mutlu edecek bir şey yok iki dünyada da...
Aşkın zirvesidir Allah’a duyulan
Sevgi pınarıdır içtikçe sunulan
Her anında onun yoluna koyulan
Aydınlığı görür gecenin içinde
Tanımamız lazım kalbimizde hazım
Her mevsimde kışım olmalıdır yazım
Görmedim merhamet ondan başka yardım
Bu dünya boş değil tefekkür niçinde
Kelamım inliyor kalbim deliriyor,
Düşündükçe aklım sabrım geriliyor
Yinede şer var ya, ne çok seviliyor
Bahaneler yaşar hainler içinde…
Düşünmek lazım… Bir an bile yeter! Dokunmayan yılan sana da dokunur er veya geç…Haydi, tembeller görev başına.
Saffet Kuramaz