saf deha
Profesör
Çocukluğumda yardım dernekleri vardı. Bu derneklere gelen hiçbir paradan maaş ya da para aktarılmazdı. Şimdi öyle dernekler var ki, şirket gibi. İçinde çalışanları var. Maaş alıyorlar. Yardım yaptığım zaman acaba diyorum gönderdiğim paranın ne kadarı yardım ettiğimin eline geçiyor. Bu kadar işsiz insanın olduğu bir ülkede, ne kadar kolay para kazanma alanı bu. Ben yardım derneği açtığımı hayal ediyorum, “Afrika’ya, falan ülkeye yardım kampanyası düzenliyorum. Gönderdiğiniz her parayı gerçekten bulduğum aç ve ihtiyacı olana bizzat elimle veriyorum!” diyorum. Bu ülkeler öylesi uzak. Arabanız olacak veya uçakla göndereceksiniz. Gönderirken bunu düzenleyecek çalışana ihtiyaç var. Elbette bunun bir maliyeti var. Zengin insanlar ve yalnızca Allah rızası güden kişilerin bunu karşılıksız yapması lazım. Yoksa başka nasıl yapılabilir ki… Böyle bir müessese kur, yardım parasının bir kısmını giderlere say, gerisini yardıma muhtaca gönder mantığı ne kadar doğru veya kim denetleyecek bu dernekleri? Yardım edilen paralarının tamamının ihtiyaç sahibine ulaştırılması gerekir. Ben eğer yardım yapacaksam, buralara gidip parayı veya yardım malzemesini elden veremem. Ya orada tanıdığım ve güvendiğim biri olmalı, banka aracılığı ile hesabına nakledebileyim ya da çok güvenilir ve hayrını Mevla’dan bekleyecek kişileri bulabileyim. İnsanın cebindeki parasını vermesi zaten zor bir amel, bu zorlukları gördüğünde de vermekten vazgeçiyor.
Yardım edeceğim kişiyi, grubu kendi gözlerimle görmek isterim. Yardım eden herkesin benim gibi düşünmesi de doğaldır. Aksi takdirde, bu yardımın zalimlerin eline geçip, kolayca kendi menfaatine dönüşeceği doğaldır. Her Ramazan ayında gündeme gelen zekât sadaka ve fitre meselesinin, gerçek çözümlerinin tesis edilmesi gereklidir. En azından, devlet, kendi imkânlarıyla finans ettiği ve denetlediği kurumlarını bu işi yapmak için yönlendirmesi en iyi çözüm gibi görünüyor. Denetleyen de çalışanda denetlenerek, akrabalarının mal varlığındaki artışlarına da bakılarak titizlikle bu denetimin yapılması lazım. Yapılan yardımlar içinde insanların sömürülerek, bazı kişilerin zalimlik yapmasına izin verilmemelidir…
Eğer bu yardımların güvenilirliği sağlanırsa, insanların zekâtlarında, sadakalarında ve fitrelerinde artışın sağlanacağını düşünüyorum. İnsanlar verdiklerinin yerine ulaşmadığı konusunda emin olmadığı için bu tür organizasyonlara ilgi az olmaktadır.
Temel sorun dinidir. Eğer insanlar kalplerine Allah’ı bekçi yaparlarsa, ahrete inanıp, yaptıklarından öldükten sonra hesaba çekileceklerine iman ederlerse sorun kendiliğinden çözülecektir. Böyle bir görüntüde güven problemi olmayacaktır. Elbette dünya varlığının geçici olduğunu ve fakrını bilen her insan elinde ne varsa ihtiyacı olana vermeyi ihlâs ile yapacaktır. Ver denilmeyecektir, vereceği yeri arayacaktır.
Saffet Kuramaz
, Hak ne biçtiyse amenna ve saddakna diyelim derim. Halka göre uygulamalarda içi boşalıyor 'öz'ün. Yokluğu? Yokluğunu istemiyoruz elbet. Ancak sadece birindeki kulluk bilinci, haz ve neş'e yi diğerindeki bundan 'yoksulluk'u dile getirmişiz. Kolaycıyız ablacım kolaycı...şekillere takılıp kalıyoruz, yaptın mı yaptım. halbüsümki O şekillere değil amellere (ve niyetlere)...