TakVa
Ordinaryus
- Katılım
- 13 Nis 2007
- Mesajlar
- 2,868
- Tepkime puanı
- 79
- Puanları
- 0
Seçimlerin yaklaştığı, ani artış gösteren ‘irtica haberleri’nden de belli oluyor. Eğer gelenek bozulmazsa, basındaki irtica haberleriyle, bu yaz epeyce sıcak geçecek.
İrtica, son olarak, İstanbul Bağcılar Lisesi’nde namaz kılan öğrenciler ile ortaya çıktı.
Bu ‘haber’in veriliş biçimi, onu okuyunca, infiale kapılmamızı söylüyor. Ama ‘tehlikenin farkında’ olmamakta direnen ‘aymaz’ bir vatandaş olarak ben kapılmadım. Çünkü Türkiye’de irticanın ekonomi politiğini biliyorum ve verilen bu tür ‘haber’lerin içeriğinden değil, ama ifade ettiği zihniyetten ve yöneldiği amaçtan endişe duyuyorum.
İlkinden başlarsak, bu tür yayınlar, Türkiye’de din ve vicdan özgürlüğüne ilişkin pek çok hak kullanımının ‘suç’ görüldüğünü, basının da buna katkıda bulunduğunu gösteriyor. Oysa, demokratik bir ülkede, bir kamu okulunda öğrencilerin ve öğretim elemanlarının ibadet ihtiyaçları için bir yer ayrılması suç değildir.
Bütün din veya inanç mensuplarının, ibadet ihtiyaçlarının gerektirdiği düzenlemeleri yapmak demokratik devletin ödevidir. Bunun çerçevesi, söz konusu düzenlemenin, tarafsız devlet ilkesinin ihlal edilmeyecek biçimde yapılması, okul yönetiminin belirli bir inancın yanında ve karşısında tutum alarak dayatmada bulunmaması ve kimsenin ibadete katılmaya veya katılmamaya zorlanmamasıdır.
Türkiye’de laiklik, din ve vicdan özgürlüğünü garanti altına almayı amaçlayan tarafsız devlet ilkesi değil, dinin kamusal alandan tasfiyesini amaçlayan ideolojik bir ilke olarak anlaşıldığından dolayı, bunu anlamak kolay olmuyor.
Diğer bir sorun ise, din ve ilerleme arasında kurulan karşıtlığa ilişkin demode bir pozitivist önyargının hala egemen olması ve bazılarının da bunu aydın olmanın bir gereği sanmasıdır. Bu önyargı, din ve vicdan özgürlüğüne ilişkin haklı taleplerin görmezden gelinmesini veya yasaklanmasını meşrulaştırmayı, hatta din konusundaki bilgisizliği bir erdemmiş gibi sunmayı da beraberinde getirmektedir.
İrtica haberlerinin yöneldiği amaç da endişe verici. Seçimlerin engellenmeye çalışıldığı, bu amaçla Türkiye’nin Kuzey Irak’a müdahalesi için zemin hazırlandığı, ara rejim tehlikesinden söz edildiği, milliyetçi önyargıların kışkırtıldığı, bu kışkırtmanın ‘düşman’ gösterilen misyoner vatandaşlara karşı cinayete dönüştüğü ve ‘vatanı kurtarmak’ için suç işleyen çetelerin türediği bir ortamda, irtica söyleminin ideolojik işlevi daha vahim hale geliyor.
Böyle bir ortamda, ‘Türkiye’de irtica değil faşizm tehlikesi vardır’ diyen sesler, irtica haberleri ve onu izleyen laiklik sloganlarıyla bastırılıyor.
Asıl sorun, ‘okulda namaz’dan veya başörtülü ilahi okuyan kız çocuklarının uyku saatlerinden rejim sorunu üreten propagandanınifade ettiği zihniyet veonun siyasi işlevi.
berat özipek
İrtica, son olarak, İstanbul Bağcılar Lisesi’nde namaz kılan öğrenciler ile ortaya çıktı.
Bu ‘haber’in veriliş biçimi, onu okuyunca, infiale kapılmamızı söylüyor. Ama ‘tehlikenin farkında’ olmamakta direnen ‘aymaz’ bir vatandaş olarak ben kapılmadım. Çünkü Türkiye’de irticanın ekonomi politiğini biliyorum ve verilen bu tür ‘haber’lerin içeriğinden değil, ama ifade ettiği zihniyetten ve yöneldiği amaçtan endişe duyuyorum.
İlkinden başlarsak, bu tür yayınlar, Türkiye’de din ve vicdan özgürlüğüne ilişkin pek çok hak kullanımının ‘suç’ görüldüğünü, basının da buna katkıda bulunduğunu gösteriyor. Oysa, demokratik bir ülkede, bir kamu okulunda öğrencilerin ve öğretim elemanlarının ibadet ihtiyaçları için bir yer ayrılması suç değildir.
Bütün din veya inanç mensuplarının, ibadet ihtiyaçlarının gerektirdiği düzenlemeleri yapmak demokratik devletin ödevidir. Bunun çerçevesi, söz konusu düzenlemenin, tarafsız devlet ilkesinin ihlal edilmeyecek biçimde yapılması, okul yönetiminin belirli bir inancın yanında ve karşısında tutum alarak dayatmada bulunmaması ve kimsenin ibadete katılmaya veya katılmamaya zorlanmamasıdır.
Türkiye’de laiklik, din ve vicdan özgürlüğünü garanti altına almayı amaçlayan tarafsız devlet ilkesi değil, dinin kamusal alandan tasfiyesini amaçlayan ideolojik bir ilke olarak anlaşıldığından dolayı, bunu anlamak kolay olmuyor.
Diğer bir sorun ise, din ve ilerleme arasında kurulan karşıtlığa ilişkin demode bir pozitivist önyargının hala egemen olması ve bazılarının da bunu aydın olmanın bir gereği sanmasıdır. Bu önyargı, din ve vicdan özgürlüğüne ilişkin haklı taleplerin görmezden gelinmesini veya yasaklanmasını meşrulaştırmayı, hatta din konusundaki bilgisizliği bir erdemmiş gibi sunmayı da beraberinde getirmektedir.
İrtica haberlerinin yöneldiği amaç da endişe verici. Seçimlerin engellenmeye çalışıldığı, bu amaçla Türkiye’nin Kuzey Irak’a müdahalesi için zemin hazırlandığı, ara rejim tehlikesinden söz edildiği, milliyetçi önyargıların kışkırtıldığı, bu kışkırtmanın ‘düşman’ gösterilen misyoner vatandaşlara karşı cinayete dönüştüğü ve ‘vatanı kurtarmak’ için suç işleyen çetelerin türediği bir ortamda, irtica söyleminin ideolojik işlevi daha vahim hale geliyor.
Böyle bir ortamda, ‘Türkiye’de irtica değil faşizm tehlikesi vardır’ diyen sesler, irtica haberleri ve onu izleyen laiklik sloganlarıyla bastırılıyor.
Asıl sorun, ‘okulda namaz’dan veya başörtülü ilahi okuyan kız çocuklarının uyku saatlerinden rejim sorunu üreten propagandanınifade ettiği zihniyet veonun siyasi işlevi.
berat özipek
