Ehl-i Sünnet
Kıdemli Üye
- Katılım
- 5 Şub 2011
- Mesajlar
- 3,061
- Tepkime puanı
- 139
- Puanları
- 0
Peygamberimizin Hz. Zeynep Bint-İ Cahş'la Evlenmesi
Hani sen, Allâh’ın (İslâm’a muvaffakıyet ve senin gibi bir zâta evlâtlık olma nimetlerini) kendisine lütfetmiş bulunduğu, senin de (kölelikten âzâd edip evlât edinerek) kendisine iyilikte bulunmuş olduğun o (Zeyd ibni Hârise adındaki) kişiye: “Eşini (boşamayıp) kendin için tut ve (sana karşı takındığı kötü tutumu bahâne edip de, onu boşayarak kendisine zarar verme hususunda) Allâh’tan sakın!” diyordun ve sen insanlar(ın itirazların)dan korkarak (Allâh’ın sana: “Zeyd yakında hanımını boşayacak ve Ben seni onunla evlendireceğim!” diye vahyetmiş olduğu) bir şeyi kendi içinde gizliyordun ki, Allâh onu (mutlaka) açıklayıcıydı. Oysa Allâh, Kendisinden sakınmana daha lâyıktı. Sonra Zeyd on(u boşayıp, o kadın)dan (ilgi ve cinsî birleşme gibi) istekleri(ni) bitirince Biz seni onunla evlendirdik, tâ ki (boşayarak) kendilerinden istekleri(ni) bitirdikleri zaman, evlâtlıklarının eşleri(yle evlenmeleri) hakkında müminler üzerine hiçbir sıkıntı/hiçbir günah/ bulunma(dığı anlaşıl)sın! Zaten Allâh’ın (olmasını dilediği her bir) işi dâima yapılmış (bitmiş) bir şey olmuştur (1).
Ömer, ibni Mes`ûd ve Âişe (Radıyallâhu anhüm)ün beyanları vechi le; Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`e bu âyet-i kerîmeden daha ağır bir vahiy indirilmemiştir ve Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) vahiyden bir şey gizleyecek olsaydı, elbette bu âyet-i kerîmeyi gizlerdi.
Rivayetlerin özeti şudur ki; Hazreti Zeyd defâatle Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`e gelip, eşi Zeyneb’i boşamak istediğini söylüyor, Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) bunun sebebini sorunca: “Kendisinden yanlış bir şey görmedim, ancak soyluluğu nedeniyle bana karşı büyüklük taslıyor ve diliyle bana eziyet ediyor!” diyordu. O arada Allâh-u Te`âlâ Habîbine, yakında Zeyd’in eşini boşayacağını ve Kendisinin onu Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`e eş yapacağını bildirmişti. O sıra eşiyle kavga eden Hazreti Zeyd, yine Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`e boşama izni için müracaat etmiş fakat Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem), insanların: “Muhammed oğlunun hanımıyla evlendi!” gibi laflar ederek dinden çıkmalarından çekinmiş ve kendisine gelen vahyi ne zaman bildireceğine dâir bir emir almadığından, bu hususta geciktirme yapıp, süreci takip etme yönünde ictihatta bulunarak, o an için bu bilgiyi içinde gizlemiş ve Hazreti Zeyd’e: “Allâh’tan kork, eşini boşama!” diyerek yol göstermiştir. Bunun üzerine Allâh-u Te`âlâ ona: “Sen geciktirmeden bunu Zeyd’e söylemeliydin!” buyururcasına, vahyi söyleme zamanıyla ilgili ictihadındaki hatası nedeniyle hoş bir sitemde bulunmuştur.
Dolayısıyla, Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`in içinde gizlediği şey, sadece Hazreti Zeyneb’in kendisine eş olacağı hususudur. Zira Buhari'de nakledilen şu hadisi şerifte bu görüşü teyit eder niteliktedir. Sahih-i Buhari’ de [geçen hadiste] Enes bin Malik [ra] dedi ki: “Zeynep, Hz. Peygamber (s.a.s.) ile evlendikten sonra, onun diğer ailelerine karşı övünür ve şöyle derdi: "Rasulullah sizi ailelerinizden isteyip nikâhladı. Beni ise yedi kat semalardan Allah (c.c.) o'na nikâhladı" (2-7).
“İnsanlardan korkma” ifade-i celîlesi ise, asla “İnsanların laflarından korkarak Îlâhî emri geciktirme” manasında olmayıp, sadece “İnsanların, kendisi hakkında kötü düşünerek kâfir olacakları endişesini taşıma” anlamındadır. İşte âyet-i kerîmenin zâhirine tıpatıp uyan ve peygamberlerin yüce makamına yakışan îzâh tarzı ancak budur! (1).
Kaynaklar:
1. Mahmut Ustaosmanoğlu, Kur`an-ı Mecid ve Tefsirli Meâl`i Âlîsi, Ahıska Yayınevi. Ahzab, 33/37.
2. Buhârî, Tevhid, 21.
3. İbn Sa’d, et-Tabakât, VIII, 102–103
4. İbn Abdi'1-Berr, el-îstiâb, IV, 1850.
5. İbn Kesir, el-Bidaye ve'n Nihaye, IV, 148.
6. İbn Hacer, el-İsâbe, IV, 307
7. Sabuni, Tefsiru Ayati'l-Ahkâm, II, 322.
Hani sen, Allâh’ın (İslâm’a muvaffakıyet ve senin gibi bir zâta evlâtlık olma nimetlerini) kendisine lütfetmiş bulunduğu, senin de (kölelikten âzâd edip evlât edinerek) kendisine iyilikte bulunmuş olduğun o (Zeyd ibni Hârise adındaki) kişiye: “Eşini (boşamayıp) kendin için tut ve (sana karşı takındığı kötü tutumu bahâne edip de, onu boşayarak kendisine zarar verme hususunda) Allâh’tan sakın!” diyordun ve sen insanlar(ın itirazların)dan korkarak (Allâh’ın sana: “Zeyd yakında hanımını boşayacak ve Ben seni onunla evlendireceğim!” diye vahyetmiş olduğu) bir şeyi kendi içinde gizliyordun ki, Allâh onu (mutlaka) açıklayıcıydı. Oysa Allâh, Kendisinden sakınmana daha lâyıktı. Sonra Zeyd on(u boşayıp, o kadın)dan (ilgi ve cinsî birleşme gibi) istekleri(ni) bitirince Biz seni onunla evlendirdik, tâ ki (boşayarak) kendilerinden istekleri(ni) bitirdikleri zaman, evlâtlıklarının eşleri(yle evlenmeleri) hakkında müminler üzerine hiçbir sıkıntı/hiçbir günah/ bulunma(dığı anlaşıl)sın! Zaten Allâh’ın (olmasını dilediği her bir) işi dâima yapılmış (bitmiş) bir şey olmuştur (1).
Ömer, ibni Mes`ûd ve Âişe (Radıyallâhu anhüm)ün beyanları vechi le; Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`e bu âyet-i kerîmeden daha ağır bir vahiy indirilmemiştir ve Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) vahiyden bir şey gizleyecek olsaydı, elbette bu âyet-i kerîmeyi gizlerdi.
Rivayetlerin özeti şudur ki; Hazreti Zeyd defâatle Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`e gelip, eşi Zeyneb’i boşamak istediğini söylüyor, Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) bunun sebebini sorunca: “Kendisinden yanlış bir şey görmedim, ancak soyluluğu nedeniyle bana karşı büyüklük taslıyor ve diliyle bana eziyet ediyor!” diyordu. O arada Allâh-u Te`âlâ Habîbine, yakında Zeyd’in eşini boşayacağını ve Kendisinin onu Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`e eş yapacağını bildirmişti. O sıra eşiyle kavga eden Hazreti Zeyd, yine Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`e boşama izni için müracaat etmiş fakat Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem), insanların: “Muhammed oğlunun hanımıyla evlendi!” gibi laflar ederek dinden çıkmalarından çekinmiş ve kendisine gelen vahyi ne zaman bildireceğine dâir bir emir almadığından, bu hususta geciktirme yapıp, süreci takip etme yönünde ictihatta bulunarak, o an için bu bilgiyi içinde gizlemiş ve Hazreti Zeyd’e: “Allâh’tan kork, eşini boşama!” diyerek yol göstermiştir. Bunun üzerine Allâh-u Te`âlâ ona: “Sen geciktirmeden bunu Zeyd’e söylemeliydin!” buyururcasına, vahyi söyleme zamanıyla ilgili ictihadındaki hatası nedeniyle hoş bir sitemde bulunmuştur.
Dolayısıyla, Rasûlûllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)`in içinde gizlediği şey, sadece Hazreti Zeyneb’in kendisine eş olacağı hususudur. Zira Buhari'de nakledilen şu hadisi şerifte bu görüşü teyit eder niteliktedir. Sahih-i Buhari’ de [geçen hadiste] Enes bin Malik [ra] dedi ki: “Zeynep, Hz. Peygamber (s.a.s.) ile evlendikten sonra, onun diğer ailelerine karşı övünür ve şöyle derdi: "Rasulullah sizi ailelerinizden isteyip nikâhladı. Beni ise yedi kat semalardan Allah (c.c.) o'na nikâhladı" (2-7).
“İnsanlardan korkma” ifade-i celîlesi ise, asla “İnsanların laflarından korkarak Îlâhî emri geciktirme” manasında olmayıp, sadece “İnsanların, kendisi hakkında kötü düşünerek kâfir olacakları endişesini taşıma” anlamındadır. İşte âyet-i kerîmenin zâhirine tıpatıp uyan ve peygamberlerin yüce makamına yakışan îzâh tarzı ancak budur! (1).
Kaynaklar:
1. Mahmut Ustaosmanoğlu, Kur`an-ı Mecid ve Tefsirli Meâl`i Âlîsi, Ahıska Yayınevi. Ahzab, 33/37.
2. Buhârî, Tevhid, 21.
3. İbn Sa’d, et-Tabakât, VIII, 102–103
4. İbn Abdi'1-Berr, el-îstiâb, IV, 1850.
5. İbn Kesir, el-Bidaye ve'n Nihaye, IV, 148.
6. İbn Hacer, el-İsâbe, IV, 307
7. Sabuni, Tefsiru Ayati'l-Ahkâm, II, 322.