eskiden insanlar düşünmenin merkezi olarak kalbi görürlermiş. beyni ise işe yaramaz bir pıhtı sanırlarmış. bu nedenle, mesela ölüleri mumyalarken, burunlarına sokulan bir çubukla beyinlerini alıp çıkarırlarmış.
ama kalp çok önemliymiş. çünki sürekli çarpan kalp, düşüncenin, duyguların, yaşamanın organı gibi algılanırmış.
ama şimdi biliyoruz ki, asıl önemli organ beyin. bütün duygularımızın, hareket edebilme yeteneğimizin ve düşüncelerimizin kaynağı beyin.
kalbin ise duygu ve düşüncelerimizle bir ilgisi yok.
bunu biz son birkaç yüzyıldır biliyoruz. ama eski çağlarda bunu insanlar doğal olarak bilemezlerdi ve bilmiyorlardı.......
ama kalp çok önemliymiş. çünki sürekli çarpan kalp, düşüncenin, duyguların, yaşamanın organı gibi algılanırmış.
ama şimdi biliyoruz ki, asıl önemli organ beyin. bütün duygularımızın, hareket edebilme yeteneğimizin ve düşüncelerimizin kaynağı beyin.
kalbin ise duygu ve düşüncelerimizle bir ilgisi yok.
bunu biz son birkaç yüzyıldır biliyoruz. ama eski çağlarda bunu insanlar doğal olarak bilemezlerdi ve bilmiyorlardı.......