“YA RESÛLALLAH! HANZALA MÜNAFIK OLDU!”
Hanzala ibni Rebî r.a. anlatıyor:
“Resûl-i Ekrem s.a.v.’in yanındaydık, bize öğüt verdi, cehennemden söz etti. Sonra eve geldim, çocuklarla güldüm eşimle eğlendim.
Daha sonra evden çıktım.
Yolda ağlayarak giderken Ebû Bekir’e rastladım.
"Neyin var, Hanzala?" diye sordu.
"Hanzala münafık oldu!" dedim.
"Fesübhânallah! Sen ne diyorsun?"
"Öyle ya, Resûl-i Ekrem s.a.v.in yanında bulunuyoruz.
Bize cennet ve cehennemden bahsediyor; onları gözümüzle görmüş gibi oluyoruz.
Huzurundan ayrılıp çoluk çocuğumuzun yanına ve işlerimizin başına dönünce, çok şeyi unutuyoruz."
Ebû Bekir r.a. :
"Vallahi biz de aynı durumdayız. Yürü Resûl-i Ekrem´e gidelim." dedi.
Birlikte yola düştük ve Hz. Peygamberin huzuruna girdik.
Ben:
"Ya Resûlallah! Hanzala münafık oldu." dedim.
"Bu ne demek?" buyurdu.
"Ey Allah’ın Rasulü! Yanında bulunduğumuzda bize cennet ve cehennemden bahsediyorsun; biz de onları gözümüzle görmüş gibi oluyoruz. Senin huzurundan çıkıp çoluk çocuğumuzun yanına ve işimizin başına dönünce, bunların çoğunu unutuyoruz."
Resûlullah s.a.v. şöyle buyurdu:
"Canımı kudretiyle elinde tutan Allah’a yemin ederim ki, eğer siz benim yanımda bulunduğunuz hâli devam ettirip hep zikirle meşgul olsaydınız,
melekler, yattığınız yataklarda yürüdüğünüz *yollarda sizinle tokalaşırdı.
Fakat ey Hanzala, bir saatinizi ibadete, bir saatinizi dünya işlerine ayırınız."
Resûl-i Ekrem bu sözü üç defa tekrarladı.”
Müslim
Tevbe 12-13
Tirmizî
Kıyâmet 59
İbni Mâce
Zühd 28
